Globus – Jan Brzechwa – Analiza i interpretacja

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Globus – Jan Brzechwa – Analiza i interpretacja, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

Jan Brzechwa żył w latach 1966-1989. Był polskim poetom. Swoją twórczość adresował głównie do dzieci – bajki np. „Na straganie”, „Entliczek-pentliczek”, „Staś Pytalski”, „Kłamczucha”. Artysta swoje dzieciństwo spędził na terenie Kresów Wschodnich, stąd znał język rosyjski. Znajomość tego obcego języka wykorzystał jako tłumacz tekstów między innymi: Aleksandra Puszkina. W życiu dorosłym artysta brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej (1920 r). Jan Brzechwa ukończył Wydział Prawa uniwersytetu Warszawskiego, więc później pracował jako radca prawny. Można wywnioskować z jego twórczości, że ukończenie prawa rozbudziło w nim duszę poety.
W 1965 roku miała miejsce premiera utworu pod tytułem: „Globus”. Było to w trudnym historycznym czasie, gdyż kilka lat wcześniej Polska po stu dwudziestu trzech latach zaborów wróciła na mapę Europy. Nasza Ojczyzna powoli powracała do życia. Ten proces wymagał czasu. Moim zdaniem XX – wieczne dzieło w sposób humorystyczny porusza tematykę wojenną.
W utworze tym podmiot liryczny to obserwator, który opisuje szkolne perypetie. Zapewne jest Polakiem, gdyż doskonale zna topografię Rzeczypospolitej. Wymienia nazwy, nie tylko miast (Siedlce, Kraków, Nowy Targ, Gdynia, Kielce, Zakopane, Łódź, Opole, Gdańsk, Warszawa), ale także rzek (San, Wieprz, Wisła, Bzura), czy górskich masywów (Stary Giewont, Tatry). Sądzę, że „ja” liryczne można utożsamiać z samym autorem, wszak Jan Brzechwa był wykształconym patriotą. Adresata trudno zidentyfikować, ponieważ brakuje bezpośrednich zwrotów do niego skierowanych. Jednak osoba mówiąca identyfikuje się z odbiorcami, wydając rozkaz, który brzmi:
„Trzeba prędzej oddać globus do naprawy
Bo nie może Polska istnieć bez Warszawy!”.
Jest to typ liryki pośredniej, gdyż podmiot zachowuje obiektywizm. Swoje uczucia prezentuje za pomocą opisu sytuacji (liryka opisowa). Wiersz ten posiada rymy, główne dokładne, które opierają się na podobieństwie rymujących cząstek, na przykład: w szkole – na stole, globus – łobuz, góra – Bzura. Całość składa się z siedmiu nieregularnie zbudowanych zwrotek (pierwsza strofa liczy osiem wersów, strofy od dwa do pięć mają po cztery wersy, przedostatnia część do dwanaście linijek, zakończenie to dwa wersy).
Warto również zauważyć, że „Globus” obfituje w bogactwo środków artystycznego wyrazu. Tytułowy przedmiot poddano zjawisku animizacji tj. nadano cechę żywej istoty: „Aż tu naraz jakiś/Nabił mu guza”. Terminy geograficzne uległy personifikacji, czyli przyjęły ludzkie cechy:
„Nowy Targ za San się s

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!