Nazwiska obcego pochodzenia – zasady pisowni i odmiany

Nazwiska obcego pochodzenia: zasady pisowni i odmiany
Nazwiska obcego pochodzenia często sprawiają nam niemałe problemy. Musimy pamiętać, że zawsze przy ich zapisywaniu zachowujemy oryginalną ortografię. Wyjątkami są tylko niektóre nazwiska francuskie i angielskie, które możemy spolszczać. np. Szekspir (oryginał: Shakespeare), Monteskiusz (oryginał: Montesquieu).
Jak odmieniać nazwiska obcego pochodzenia?
Nazwiska obcego pochodzenia odmieniamy w naszym języku według konkretnego wzorca. Reguła ta obowiązuje wszystkie nazwiska bez względu na ich pochodzenie. Wyjątkiem są oczywiście nazwiska nieodmienne.
Żeńskie nazwiska obcego pochodzenia
Odmianie podlegają tylko nazwiska żeńskie obcego pochodzenia, jeśli kończą się na –a.
1.Nazwiska zakończone na –ewa, -owa odmieniamy jak przymiotniki.
Przykładowa odmiana nazwiska: Bogolubowa
Bogolubowa, Bogolubowej, Bogolubową,
2.Pozostałe żeńskie nazwiska zakończone na –a odmieniają się podobnie jak rzeczowniki pospolite o identycznym zakończeniu.
Przykładowa odmiana nazwiska: Fonda, (odmieniamy tak jak rzeczownik „banda”)
Fonda, Fondy, Fondzie, Fondę
Nazwiska męskie obcego pochodzenia
Nazwiska odmienne
1.Nazwiska angielskie oraz francuskie
Nazwiska męskie obcego pochodzenia kończące się na spółgłoskę bądź –y po samogłosce:
Wszystkie nazwiska męskie obcego pochodzenia, które kończą się na spółgłoskę wymawianą, spółgłoskę niewymawianą bądź literkę –y po samogłosce spolszczamy bez użycia apostrofu. Podczas dokonywania odmiany wzorujemy się na rzeczownikach pospolitych, które mają podobną końcówkę, co odmieniane nazwiska.
Przykładowe odmiany:
•Trump, Trumpa, Trumpem, Trumpowi,
•Bush, Busha, Bushem, Bushowi,
•Disney, Disneya, Disneyowi, Disneyem,
UWAGA!! Nazwiska męskie obcego pochodzenia, które kończą się na –owe, -ow, -aw nie odmieniają się przez miejscownik.
Przykład:
•Law, Lawa, Lawowo, Lawa, z Lawem, o Law!
•Shaw, Shawa, Shawowi, Shawa, z Shawem, o Shaw!
2.Nazwiska zakończone na –e odmieniamy jak przymiotniki. Wykorzystujemy końcówki takie jak: -ego, -emu, -im/-ym.
Przykłady odmiany:
•Montesquieu, Montesquieugo, Montesquieum,
Jeśli po wyżej wymienionych końcówkach pojawi się nieme –s bądź –x postępujemy podobnie, ale po niemej spółgłosce dodajemy apostrof.
Przykład odmiany: Rabelais, Rabelais’go, o Rabelais’m,
3.Przy nazwiskach męskich kończących się na nieme –e stosujemy polskie końcówki po apostrofie.
Przykład odmiany: Donne, Donne’a, Donne’owi, Donne’em,
4.Nazwiska, które kończą się na –a odmieniamy podobnie do polskich nazwisk zakończonych na tę samą samogłoskę.
Przykład odmiany:
•Zola, Zoli, Zolę, z Zolą,
5.Nazwiska męskiego pochodzenia, które kończą się w wymowie na –