Łącznik – zasady pisowni
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Łącznik – zasady pisowniŁączni pełni w języku polskim wiele funkcji, które wynikają z wzajemnego stosunku składniowo–znaczeniowego członów w grupach wyrazowych lub ze specyfiki budowy morfologicznej. Łącznik stosuje się tam, gdzie pojawiają się równorzędne części złożenia lub zestawienia. Z przyczyn morfologicznych łącznik stosuje się w celu: – zaznaczenia granicy między tematem fleksyjnym a końcówką w skrótowcach;- zaznaczenia granicy między podstawą słowotwórczą a przyrostkiem w wyrazach utworzonych od skrótowców i w złożeniach mających jako pierwszy człon liczebnik pisany cyframi.
Pisownia łączna w przymiotnikach złożonychPrzymiotniki, które składają się z dwóch członków równorzędnych pod względem znaczeniowym, pisze się z łącznikiem. Znakiem równorzędności znaczeniowej członów w przymiotniku złożonym jest możliwość zastosowania zamiast łącznika spójnika „i”, który łączy poszczególne człony przymiotnikowe lub podstawy słowotwórcze, od których zostały utworzone, np. flaga biało-czerwona (w połowie biała i w połowie czerwona), słownik polsko-niemiecki (zawierający wyrazy polskie i niemieckie), wojna polsko-rosyjska (wojna tocząca się między Polską a Rosją), region kujawsko-łęczycki (region, który obejmuje obszar Kujaw i Łęczycy).
Pisownia przymiotników złożonych: przymiotniki złożone, czyli składające się z trzech członów, zapisuje się z łącznikami, np. południowo-zachodnio-europejski, staro-wysoko -niemiecki.
Pisownia rzeczownikówŁącznika używamy w pisowni rzeczowników, które składają się z dwóch członów, które są w stosunku do siebie równorzędne, np. kupno-sprzedaż, lekar-odkrywca, klub-kawi
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!