Nazwiska obcego pochodzenia – zasady pisowni i odmiany
Nazwiska obcego pochodzenia: zasady pisowni i odmiany
Nazwiska obcego pochodzenia często sprawiają nam niemałe problemy. Musimy pamiętać, że zawsze przy ich zapisywaniu zachowujemy oryginalną ortografię. Wyjątkami są tylko niektóre nazwiska francuskie i angielskie, które możemy spolszczać. np. Szekspir (oryginał: Shakespeare), Monteskiusz (oryginał: Montesquieu).
Jak odmieniać nazwiska obcego pochodzenia?
Nazwiska obcego pochodzenia odmieniamy w naszym języku według konkretnego wzorca. Reguła ta obowiązuje wszystkie nazwiska bez względu na ich pochodzenie. Wyjątkiem są oczywiście nazwiska nieodmienne.
Żeńskie nazwiska obcego pochodzenia
Odmianie podlegają tylko nazwiska żeńskie obcego pochodzenia, jeśli kończą się na –a.
1.Nazwiska zakończone na –ewa, -owa odmieniamy jak przymiotniki.
Przykładowa odmiana nazwiska: Bogolubowa
Bogolubowa, Bogolubowej, Bogolubową,
2.Pozostałe żeńskie nazwiska zakończone na –a odmieniają się podobnie jak rzeczowniki pospolite o identycznym zakończeniu.
Przykładowa odmiana nazwiska: Fonda, (odmieniamy tak jak rzeczownik „banda”)
Fonda, Fondy, Fondzie, Fondę
Nazwiska męskie obcego pochodzenia
Nazwiska odmienne
1.Nazwiska angielskie oraz francuskie
Nazwiska męskie obcego pochodzenia kończące się na spółgłoskę bądź –y po samogłosce:
Wszystkie nazwiska męskie obcego pochodzenia, które kończą się na spółgłoskę wymawianą, spółgłoskę niewymawianą bądź literkę –y po samogłosce spolszczamy bez użycia apostrofu. Podczas dokonywania odmiany wzorujemy się na rzeczownikach pospolitych, które mają podobną końcówkę, co odmieniane nazwiska.
Przykładowe odmiany:
•Trump, Trumpa, Trumpem, Trumpowi,
•Bush, Busha, Bushem, Bushowi,
•Disney, Disneya, Disneyowi, Disneyem,
UWAGA!! Nazwiska męskie obcego pochodzenia, które kończą się na –owe, -ow, -aw nie odmieniają się przez miejscownik.
Przykład:
•Law, Lawa, Lawowo, Lawa, z Lawem, o Law!
•Shaw, Shawa, Shawowi, Shawa, z Shawem, o Shaw!
2.Nazwiska zakończone na –e odmieniamy jak przymiotniki. Wykorzystujemy końcówki takie jak: -ego, -emu, -im/-ym.
Przykłady odmiany:
•Montesquieu, Montesquieugo, Montesquieum,
Jeśli po wyżej wymienionych końcówkach pojawi się nieme –s bądź –x postępujemy podobnie, ale po niemej spółgłosce dodajemy apostrof.
Przykład odmiany: Rabelais, Rabelais’go, o Rabelais’m,
3.Przy nazwiskach męskich kończących się na nieme –e stosujemy polskie końcówki po apostrofie.
Przykład odmiany: Donne, Donne’a, Donne’owi, Donne’em,
4.Nazwiska, które kończą się na –a odmieniamy podobnie do polskich nazwisk zakończonych na tę samą samogłoskę.
Przykład odmiany:
•Zola, Zoli, Zolę, z Zolą,
5.Nazwiska męskiego pochodzenia, które kończą się w wymowie na –y bądź -i po spółgłosce w l. pojedynczej odmieniamy jak przymiotniki. Nazwiskom zakończonym na –y w dopełniaczu, celowniku, bierniku dodajemy apostrof. Zaś nazwiskom zakończonym na –i, -ie apostrofu nie dodajemy.
Przykłady odmiany:
•O’Kelly, O’Kelly’ego, O’Kelly’emu, z O’Kellym, o O’Kellym,
•Christie, Christiego, Christiemu, z Christiem, o Christiem
UWAGA!! W liczbie mnogiej nazwiska takie są nieodmienne. Jeśli chcemy powiedzie o parze osób, powinniśmy powiedzieć Państwo O’Kelly.
6.Nazwiska francuskie i angielskie w liczbie mnogiej, o ile kończą się na spółgłoskę -y po spółgłosce, nieme –e, możemy odmieniać podobnie jak polskie nazwiska kończące się spółgłoską.
Nazwiska niemieckie
1.Nazwiska zakończone na –er pozostawiamy samogłoskę –e.
Przykładowa odmiana
•Angerer, Angerera, o Angererze
2.-E w nazwiskach zakończonych na –el pozostaje ruchome.
Przykład odmiany:
•Engel, Engla, Englowi
3.Nazwiska zakończone na –e lub –i odmieniamy jak przymiotniki.
Przykładowa odmiana:
•Bursche, Burschego, Burschemu, z Burschem, o Burschem.
4.Nazwiska kończące się na –au odmieniamy jak wyraz „admirał”. Tylko w miejscowniku nazwiska te się nie odmieniają.
Przykładowa odmiana:
Lenau, Lenaua, Lenauowi, z Lenauem, o Lenau,
5.Kiedy nazwisko męskie kończy się na –th dodajemy mu polską końcówkę. Tylko w miejscowniku pozostaje oryginalna początkowa forma.
Przykładowa odmiana:
Roth, Rotha, Rothowi, z Rothem, o Rocie,
Nazwiska włoskie
1.Kiedy nazwisko kończy się na –i odmieniamy je jak przymiotnik.
Przykładowa odmiana:
•Rossi, Rossiego, Rossiemu, z Rossim, o Rossim,
2.Jeśli końcówka składa się z „li” pomijamy głuche i.
Przykładowa odmiana:
•Botticelli, Botticellego, Botticellemu, z Botticellim, o Botticellim,
3.Kiedy nazwiska kończą się na –e odmieniamy je jak przymiotniki.
Przykładowa odmiana:
•Farnese, Farnesego, Farnesemu, z Farnesem, o Farnesem,
Kiedy nazwiska kończą się na –o odmieniamy je jak polskie Puzio.
Przykładowa odmiana:
•Vico, Vica, Vicowi, z Vikiem, o Vicu,
Nazwiska węgierskie
Kiedy nazwisko kończy się na spółgłoskę odmieniamy je jak rzeczownik „polskie”.
Przykładowa odmiana:
Olah, Olaha, Olahowi, z Olahiem, o Olahie.
Kiedy nazwiska kończą się na –i lub –y odmieniamy je jak przymiotniki. Przed końcówkami: -emu, -ego zostawiamy literę i oraz y, a przed końcówkami –ym, -im pomijamy je.
Nieodmienne nazwiska męskie obcego pochodzenia
Nie odmieniamy nazwisk, w których:
występuje dźwięk, którego nie ma w polskiej mowie np. Dubois (wym. Dibła),
końcówka nazwiska to –u, -kru, -sku, -du, np. Decroux (wym. Dekru)
końcówka nazwiska to akcentowane –o, np. Rousseau (wym. Ruso)
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!