Odmiana przez liczby

Temat wypracowania: Odmiana przez liczby.
Odmiana przez liczby służy do cechowania obiektów oraz charakteryzuje wszystkie inne odmienne części mowy, czyli rzeczowniki, czasowniki, przymiotniki, zaimki i liczebniki. Właściwa jest liczba dla wszystkich wyrazów, które mogą się odmieniać przez liczby, jednakże występują również grupy wyrazów, które mają swoją postać tylko w jednej liczbie, w liczbie pojedynczej.
W języku polskim możemy wyróżnić dwie liczby, a mianowicie liczbę pojedynczą i liczbę mnogą. Czasami możemy zauważyć pozostałości po ‘historycznej liczbie podwójnej’. Szczątki właśnie tej liczby pozostały w odmianie rzeczownika oczy, uszy i ręce.
Czasownik również odmienia się przez liczby, liczbę pojedynczą i liczbę mnogą.
Liczba pojedyncza czasownika:
ja – jestem,

ty – jesteś,

on, ona, ono – jest.

Liczba mnoga czasownika:
my – jesteśmy,

wy – jesteście,

oni, one – są.

Przykładowa odmiana przez liczby:
czasownika ‘szukać’:

a) liczba pojedyncza:
ja – szukam,

ty – szukasz,

on, ona, ono – szuka,

b) liczba mnoga:
my – szukamy,

wy – szukacie,

oni, one – szukają.

Według obowiązujących w języku polskim zasad części mowy odmieniają się przez liczby i są to tak zwane odmienne części mowy. Sama odmiana przez liczby ma na celu oznaczanie jednego bądź kilku obiektów, żeby przekazać informację o ilości ich. Należy pamiętać, że, pomimo iż liczba jest typowa dla wszystkich wyrazów, które odmieniają się przez liczby, istnieją również grupy takich wyrazów, które możemy spotkać tylko w liczbie pojedynczej lub tylko w liczbie mnogiej.
Przykłady wyrazów, które odmieniają się tylko w liczbie mnogiej:
woda,

gaz,

miłość,

inteligencja,

wiedza.

Przykłady wyrazów, które odmieniają się tylko w liczbie mnogiej:
drzwi,

spodnie,

gody,

ludzie,

nożyczki,

Karpaty.

Jak już wiemy, w języku polskim występuje liczba pojedyncza i liczba mnoga. Również wiemy, że możemy się spotkać z pozostałościami po kiedyś używanej liczbie podwójnej, która istniała w dawnej polszczyźnie do XVI wieku. Dotyczy ona odmiany rzeczowników takich jak: oczy, uszy czy też ręce. Służyła ona do oznaczenia dwóch osób, na przykład: dwa chłopa, dwie babie, oraz przedmiotów, na przykład: dwie słońcy, dwie świecy.
Odmiana przez liczby i przypadki rzeczownika ręka:
liczba pojedyncza:

mianownik – kto?, co? – ręka,

dopełniacz – kogo?, czego? – ręki,

celownik – komu?, czemu? – ręce,

biernik – kogo?, co? – rękę,

narzędnik – z kim?, z czym? – ręką,

miejscownik – o kim?, o czym? – ręce,

wołacz – o! – ręko,

liczba mnoga:

mianownik – kto?, co? – ręce,

dopełniacz – kogo?, czego? – rąk,

celownik – komu?, czemu? – rękom,

biernik &