Przerzutnia

W literaturze ważne jest zaciekawienie czytelnika interesującą formą wypowiedzi. Dzięki temu osiągnięty jest cel- całkowite skupienie uwagi czytelnika.
Przerzutnia jest to środek stylistyczny, służący do uwypuklenia i podkreślenia znaczenia pewnej formy, zdania. Inną nazwą tego środka są przeskocznia, zazębienie. Nazwa wskazuje na to, co to właściwie jest ten środek stylistyczny. Definicja jest bardzo prosta: jest to przeniesienie do następnej ,,linijki” (wersu) części zdania, wyrazów lub wyrazu należących do wersu poprzedniego.
Należy zapamiętać, że tam, gdzie występuje przerzutnia NIE stawia się znaków interpunkcyjnych!

Wyróżnimy różne rodzaje przerzutni:

1. Międzystrofowa- jak sama nazwa mówi, przerzucenie odbywa się ,,między strofami”

Ogniem, żałością wre zamknięte łono;
A kiedy zacznę się na serce dąsać,
Chciałbym je wyrwać z mych piersi i skąsać,
I precz odrzucić tę rzecz tak zhańbioną

Twoją miłością, że ognie, co płoną,
Dotąd nie mogły go uczynić czystym!
A ty myślałaś, że ja z tym ognistym
Sercem – nazwę cię kochanką i żoną?
(Juliusz Słowacki)

2. Średniówkowa

Niewdzięczna! może dzisiaj, królowa biesiady,
Ty w tańcu rej prowadzisz wesołej gromady,
Lub może się nowymi miłostkami bawisz […].
(Adam Mickiewicz)

3. Klauzulowa- rozdzielnie zdania między dwoma wersami (najczęściej używny typ przerzutni)

Pokój – szczęśliwość, ale bojowanie
Byt nasz podniebny.
(Mikołaj Sęp Szarzyński)

Funkcją przerzutni jest zaskoczenie czytelnika, zachęcenie do refleksji na dany temat poruszany w utworze, czasem nawet prowokacja.

Pisarzem, który często wplatał przerzutnię do swojego dzieła jest Jan Kochanowski. W Trenach, które mają budzić żal, współczucie, uniesienie, mają utożsamić od