Przysłówek

Przysłówek – jak to powiedzieć, kiedy to zrobić i gdzie będzie najlepiej? Przysłówkowy zawrót głowy
Język polski jest językiem fleksyjnym. A co to znaczy?
Krótko mówiąc – odmienia się.
Nauka fleksji języka polskiego sprawia najwięcej kłopotów cudzoziemcom,
którzy uczą się naszego języka. Odmiana niektórych słów przysparza
również kłopotów nawet samym Polakom. Zdecydowana większość polskich
słów jest odmienna jednak mamy także nieodmienne części mowy. Jedną z
bardzo ważnych i nieodmiennych części mowy jest przysłówek, będący
jednocześnie jedyną nieodmienną częścią mowy, którą można zadać pytania.
Jego zadaniem jest informowanie o sposobie, miejscu i czasie. Określa również wiele właściwości, stanów i czynności.

Definicja
Według definicji „Przysłówek to nieodmienna część mowy, określająca
sposób, miejsce, czas, a także czynności, stany oraz inne cechy.
Odpowiada na pytanie jak? gdzie? kiedy?”

Na jakie pytania odpowiada przysłówek
Przysłówek odpowiada na pytania: JAK? GDZIE? KIEDY?
Jak?
Wiele pytań rozpoczyna się od słowa „jak”. Gdy pytamy jak? Pytamy o sposób wykonywania czynności?
Jak się masz?
Jak to zrobisz?
Jak to możliwe?
Na takie pytania można odpowiedzieć: dobrze, źle, tak sobie, bardzo dobrze, bardzo źle, ładnie itp.
Gdzie?
Gdy pytamy gdzie? Pytamy o miejsce wykonywanej czynności.
Gdzie będziesz jutro?
Gdzie byłeś wczoraj?
Gdzie mogę kupić dywan?
Na takie pytania można odpowiedzieć: daleko, blisko, nieopodal, wszędzie itd.
Kiedy?
Gdy pytamy kiedy? Pytamy o miejsce wykonywanej czynności.
Kiedy to się stało?
Kiedy będziesz w Polsce?
Kiedy zrobisz dla mnie ciasto?
Odpowiedź na takie pytania może brzmieć: wczoraj, za miesiąc, za
tydzień, późno, najpierw itd.

Tworzenie przysłówków
Przysłówki można tworzyć po przez dodanie do przymiotników przyrostków -e lub -o, np.
drogi – drogo,
mały – mało,
stary – staro,
wesoły – wesoło,
serdeczny – serdecznie,
Przysłówki odrzeczownikowe to formy narzędnika liczby pojedynczej, np.
wieczór – wieczorem,
bok – bokiem,
droga – drogą,
dół – dołem,
Przysłówek w zdaniu oznacza:
– sposób ( wesoło, żwawo, nieśmiało)
– czas (dziś, jutro, za tydzień)
– miejsce (wysoko, niedaleko, w okolicy)
– właściwości (nierówno, krzywo, ciężko, szaro, szeroko)
Jeżeli chcemy zwrócić uwagę na brak jakiejś jakości lub wartości,
wówczas dodajemy przedrostek „bez” lub „nie”. W takiej sytuacji powstają
następujące przysłówki:
„bez-„: bezsennie, bezużytecznie, beztrosko, beznadziejnie
„nie-„: nietaktownie, nieodpowiedzialnie, nieładnie, niedobrze
Przysłówki mogą również informować o kolejności wykonywanej czynności.
Zastosowanie takie jest popularne np. w przepisach kulinarnych (najpierw
zrobić…, potem dodać…, następnie zmieszać…)
Trudno odmówić przysłówkom skuteczności komunikacyjnej oraz ważnej roli w
opisie sytuacji. Jednak jak słusznie już sama nazwa wskazuje na ich
pewną niesamodzielność – przysłówek czyli znajdujący się przy słowie i
łączący się z innymi częściami mowy.
Przysłówek łączy się z:
– czasownikiem (śpiewa: czysto, głośno) np. Kwiaty pachniały słodko.
– przymiotnikiem (prosty: gładki, równy) np. Dla mojej babci upiekę mało słodkie ciasto.
– innym przysłówkiem (słabo: delikatnie, niezbyt)
Jest nieodmienną częścią mowy to znaczy, że jego końcówki nie zmieniają
się i zawsze w każdym zdaniu występuje w swojej oryginalnej,
nieodmiennej formie.
Przysłówek , jako wyraz podrzędny łączy się z czasownikiem, czasem z
przymiotnikiem lub innym przysłówkiem, w zdaniu pełni rolę okolicznika
lub orzecznika.
– okolicznik – np. Józia głośno zaczęła śpiewać.
– orzecznik – np. Biegać boso po trawie jest przyjemnie.

Przysłówki prefiksalno – sufiksalne
W zdaniach pełnią one funkcje informującą o cechach podmiotu porównując i
wskazując na przedmiot lub osobę mającą określony zespół cech.
Powstają od przymiotników odrzeczownikowych posiadających końcówki „-ski”, „-cki”.
– od nazw zawodów – po aktorsku, po lekarsku, po adwokacku,
– od nazw przynależności społecznej – po szlachecku, po mieszczańsku, po chłopsku,
– od nazw nosicieli cech – po prostacku, po kobiecemu, po męsku,
– od przynależności do grupy ideologicznej lub kierunku – po katolicku, po stoicku,
Powstające od przymiotników oraz:
– nazw języków i narodowości – np. po polsku, po angielsku, po francusku,
– utworzonych od nazw geograficznych – np. po lubelsku, po kaszubsku, po śląsku,

Jak odróżnić przysłówek od wyrażenia przyimkowego?
Czasami może się wydawać, że wyrażenie przyimkowe jest przys