Błędy frazeologiczne

We wszystkich językach istnieją pewne stałe związki, które jako całość mają odmienne znaczenie niż poszczególne elementy składające się na ów związek. Związki frazeologiczne doczekały się wielu definicji.
Wyraz „frazeologia” został utworzony w XVI wieku. Pierwotnie oznaczał zbiór wyrażeń i zwrotów językowych, później także szczególną formę mówienia lub wypowiedzi charakteryzujących pisarza, utwór literacki, język itp. W Polsce termin ten pojawił się w drugiej połowie XX wieku. W „Słowniku języka polskiego” Orgelbranda zanotowano go w dwóch znaczeniach: budowa okresów, zdań i szykowanie wyrazów; sposób gładkiego wysławiania się przy ubóstwie myśli. Przedmiot frazeologii stanowią wyrażenia i zdania, które charakteryzują się pewnym stopniem utarcia, są powtarzane w tej samej lub podobnej formie. Są to przysłowia, sentencje, maksymy. Najostrzejsza granica oddziela sentencje i maksymy od przysłów. Większość przysłów to twory anonimowe, zrodzone w żywej, potocznej mowie. Sentencje i maksymy mają źródło literackie, pisane. W formie językowej przysłowia znaleźć można cechy składniowe języka mówionego. Zdania o charakterze maksym i sentencji mają formę właściwą językowi pisanemu, bardziej literacką. Przysłowia ujmują treść w sposób konkretny i obrazowy, maksymy i sentencje – bardziej abstrakcyjnie. Maksymy różnią się od sentencji głównie treścią. Zawierają zwykle pewne wskazówki moralno – obyczajowe, zalecają pewne postępowanie. Sentencje mają charakter refleksji ogólnofilozoficznych. Przysłowia są pod względem treści bardzo zróżnicowane: poważne, pouczające, żartobliwe. Zawierają prawdy moralne, życzenia, wskazówki postępowania, spostrzeżenia.
Wielka Encyklopedia Powszechna określa związek frazeologiczny w następujący sposób: „Związkami frazeologicznymi nazywamy takie związki wyrazów, w których wyrazy tworzą mniej lub bardziej stałe połączenia semantyczne”. Wyróżnia się następujące rodzaje związków frazeologicznych:
• wyrażenia to związki, które składają się z co najmniej dwóch wyrazów, które stanowią całość syntaktyczną i mają nominalny charakter. Ośrodkiem wyrażenia jest rzeczownik lub przymiotnik, rzadziej imiesłów przymiotnikowy lub przysłówek. Wyrażenia złożone z dwu lub więcej wyrazów tej samej kategorii to wyrażenie szeregowe, np. zbrodnia i kara. Do wyrażeń zaliczyć można także ukryte połączenia przyimkowe, przysłówkowe i spójnikowe, typu na bok, po kryjomu, wyrażenia porównawcze: ślepy jak kret, prosty jak świeca.
• Zwrot jest to zespół wyrazów powiązanych składniowo, w którym ośrodkiem jest czasownik lub imiesłów nieodmienny, np. prawdę mówi