Inwersja stylistyczna

Inwersja – polega na zamianie naturalnego szyku w zdaniu. Celem, dla którego stosuje się inwersje, najczęściej jest chęć zmiana tonu wypowiedzi na bardziej uroczysty, podniosły. Innym powodem jest próba ułożenia zdania, które będzie się rymować z poprzednimi wersami.

Przykłady inwersji można znaleźć w wielu dziełach – przede wszystkim tych starszych. Poniżej zostały podane przykłady inwersji w sztuce:

1. „Sztylet uderza w zamku cicho,/ Sto uszu każdy kąt ma pusty,/ Więc Hamlet nie chcąc budzić licha,/ Bezgłośnie śmieje się przed lustrem” ~ Andrzej Bursa „Hamlet”
Ta zwrotka, bez inwersji, brzmiałaby na przykład tak:
„Sztylet cicho uderza w zamku,/ Sto uszu ma pusty każdy kąt,/ Więc Hamlet nie chcąc budzić licha,/ Śmieje się bezgłośnie przed lustrem”

2. „Twojego Dafnis brzegu stojąc podle,/ Cudnej się we szkle przygląda urodzie.” ~Adam Naruszewicz „Do strumienia”
Bez inwersji mogłoby to brzmieć:
„Dafnis, Twojego brzegu podle stojąc,/ Przygląda się we szkle cudnej urodzie.”

Inwersja jest jedną z dominujących figur w Biblii (co może wynikać z tłumaczenia lub ze sposobu, w jaki mówiono w czasie jej tłumaczenia)

Przykład dokonania inwersji wraz z podaniem zmian, jakie ona wprowadza (Uwaga: Tak samo, jak każde inne zdanie, to również może zostać wymówione z naciskiem na różne słowa, przez co znaczenie może się trochę zmienić. Jest to przykład, w którym znaczenie jest dobierane na podstawie tego, na jakie słowa – w mojej opinii – nacisk jest narzucony przez zdanie):

Zdanie wyjściowe:
„Jan Kowalski był, jest i będzie zadowolony z każdego spaceru z żoną.”
Zdanie brzmi naturalnie i żadne słowo nie zwraca większej uwagi odbiorcy. Informacja jest prosta: osoba, o której mówimy, po prostu jest zadowolona z każdego spaceru z żoną.
Jest to normalne w naszych czasach, by mówiąc o kimś zaczynać od imienia, a potem dodawać nazwisko, więc nie jesteśmy w stanie określić relacji osoby mówiącej z Janem Kowalskim.
W zdaniu pojawiają się kolejno: 'był, jest i będzie’
Możemy się domyślić, że zdanie ma na celu przekonać kogoś do tego