Zaimki – odmienna część mowy, która pełni funkcję zastępowania określonego rzeczownika, liczebnika, przysłówka lub przymiotnika.
Są użyteczne, gdy piszemy bardzo długą pracę, w której zbyt często powtarza się jedno słowo – jeśli odpowiednio ułożymy zdania, możemy zastąpić je właśnie zaimkiem.
Zaimki dzielą się na poszczególne rodzaje, które oznaczają zastępowaną przez nich część mowy:
– zaimki rzeczowne (przykłady tych zaimków: 'ja’, 'ty’, 'to’);
– zaimki liczebne (przykłady tych zaimków: 'ile’, 'tyle’);
– zaimki przysłowne (przykłady tych zaimków: 'tam’, 'gdzie’, 'tu’, 'kiedy’);
– zaimki przymiotne (przykłady tych zaimków: 'mój’, 'twój’, 'taki’);
Dzielą się też w zależności od znaczenia i pełnionej funkcji:
– zaimki osobowe (przykłady tych zaimków: 'ja’, 'ty, 'to’);
– zaimki zwrotne (przykłady tych zaimków: 'siebie’, 'sobie’, się’);
– zaimki dzierżawcze (przykłady tych zaimków: 'mój’, 'twój’, 'ich’);
– zaimki pytajno-względne (przykłady tych zaimków: 'kto’, 'co’, 'jaki’);
– zaimki wskazujące (przykłady tych zaimków: 'tamten’, 'ów’, 'tamtędy’);
– zaimki nieokreślone (przykłady tych zaimków: 'ktoś’, 'jakikolwiek’, 'cokolwiek’);
– zaimki przeczące (przykłady tych zaimków: 'nikt’, 'nic’, 'nigdzie’);
– zaimki upowszechniające (przykłady tych zaimków: 'wszyscy’, 'zawsze’, 'wszędzie’);
ODMIANA ZAIMKÓW:
Zaimki rzeczowne odmieniają się przez przypadki, liczby i rodzaje. Przykład deklinacji na słowie 'On’ w każdej liczbie i rodzaju (’On’, 'Ona’, 'Ono’, 'Oni’, 'One’):
Mianownik (kto? co?) – On, Ona, Ono, Oni, One;
Dopełniacz (kogo? czego?) – Jego/Niego/Go, Jej/Niej, Jego/Niego/Go;
Celownik (komu? czemu?) – Jemu/Niemu/Mu, Jej/Niej, Jemu/Niemu/Mu;
Biernik (kogo? co?) – Jego/Niego/Go, Ją/Nią, Je/(przez) Nie;
Narzędnik (z kim? z czym?) – Z nim, Z nią, Z nim;
Miejscownik (o kim? o czym?) O nim, O niej, O nim;
Wołacz (o!) – Z zaimkami rzeczownymi, w osobie innej niż druga, nie tworzy się wołaczy.
Zaimki liczebne odmieniają się przez przypadki i rodzaje. Przykład deklinacji na słowie 'tylu’:
Mianownik (kto? co?) – Tylu/tyle;
Dopełniacz (kogo? czego?) – Tylu/tyle;
Celownik (komu? czemu?) – Tylu;
Biernik (kogo? co?) – Tylu/Tyle;
Narzędnik (z kim? z czym?) – Z Tylu/Z tyloma;
Miejscownik (o kim? o czym?) O tylu/O tyloma;
Wołacz (o!) – Brak (Nie możesz powiedzieć „O, tylu ludzi!”, bo to wtedy nie jest to zwrot do nich, tylko wyraz zdziwienia z powodu ich liczby. Prędzej powiesz „O, grupo ludzi!”)
Zaimki przysłowne NIE ODMIENIA
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
JĄ SIĘ.
Zaimki przymiotne odmieniają się tak, jak przymiotniki, czyli przez przypadki, liczby i rodzaje. Przykład deklinacji na słowie 'Twój’ w każdej liczbie i rodzaju (’Twój’, 'Twoja’, 'Twoje (liczba pojedyncza)’, 'Twoi’, 'Twoje (liczba mnoga)’):
Mianownik (kto? co?) – Twój, Twoja, Twoje, Twoi, Twoje;
Dopełniacz (kogo? czego?) – Twojego, Twojej, Twojego, Twoich, Twoich;
Celownik (komu? czemu?) – Twojemu, Twojej, Twojemu, Twoim, Twoim;
Biernik (kogo? co?) – Twojego/Twój, Twoją, Twoje, Twoich, Twoje;
Narzędnik (z kim? z czym?) – Z Twoim, Z Twoją, Z Twoim, Z Twoimi, Z Twoimi;
Miejscownik (o kim? o czym?) – O Twoim, O Twojej, O Twoim, O Twoich, O Twoich;
Wołacz (o!) – O, Twój! O, Twoja! O, Twoje! O, Twoi! O Twoje!
W drugim podziale są zaimki, na które wypada zwrócić uwagę.
Z zaimków wskazujących (inaczej: określonych) korzystamy tylko wtedy, gdy można się domyślić lub wywnioskować z kontekstu (ze zdania albo z otoczenia), co zostało zastąpione zaimkiem. Nie powinniśmy więc zaczynać rozmowy od „Widziałem to już tam!” jeśli nie jesteśmy w stanie pokazać co i gdzie widzieliśmy.
Niektóre zaimki upowszechniające odmieniają się przez liczbę, rodzaj i przypadek. Przykład deklinacji na słowie „każdy” w każdej liczbie i rodzaju („każdy”, „każda”, „każde”, „wszyscy”, „wszystkie”).
Mianownik (kto? co?) – Każdy, Każda, Każde, Wszyscy, Wszystkie
Dopełniacz (kogo? czego?) – Każdego, Każdej, Każdego, Wszystkich, Wszystkich;
Celownik (komu? czemu?) – Każdemu, Każdej, Każdemu, Wszystkim, Wszystkim;
Biernik (kogo? co?) – Każdego, Każdą, Każde, Wszystkich, Wszystkie;
Narzędnik (z kim? z czym?) – Z każdym, Z każdą, Z każdym, Ze wszystkimi, Ze wszystkimi;
Miejscownik (o kim? o czym?) – O każdym, O każdej, O każdym, O wszystkich, O wszystkich;
Wołacz (o!) – O, każdy! O, każda! O, każde! O, Wszyscy! O Wszystkie!
Zaimek 'wszystko’ odmienia się tylko przez przypadki:
Mianownik (kto? co?) – Wszystko;
Dopełniacz (kogo? czego?) – Wszystkiego;
Celownik (komu? czemu?) – Wszystkiemu;
Biernik (kogo? co?) – Wszystko;
Narzędnik (z kim? z czym?) – Ze wszystkim;
Miejscownik (o kim? o czym?) – O wszystkim;
Wołacz (o!) – O, wszystko!;
Zaimki, takie jak 'zawsze’ i 'wszędzie’, nie odmieniają się.
Przykłady użycia zaimków:
– Jan Kowalski był wybitnym psychologiem po studiach na Uniwersytecie Warszawski. Później, to właśnie on tam wykładał. – Zaimkami są: „on”, „tam”;
– Pamiętam pewien dzień, kiedy dałeś mi zabawkę. Wtedy była ona dla mnie najważniejsza. – Zaimkami są: „kiedy”, „wtedy”, „ona”;
– I pomyśleć, że to się wydarzyło tak dawno, a wciąż – pamiętam jakbym był tam wczoraj. – Zaimkami są: „to”, „tam”;
i ucz się szybciej!
Dodaj komentarz jako pierwszy!