Opis Obrazu
Pisząc opis obrazu musimy pamiętać, że obowiązuje go kompozycja trójdzielna, oznacza to, iż dzieli się na trzy części: wstęp, rozwinięcie i zakończenie. Teraz krótko opiszę każdą z tych części.
Wstęp zawiera wszystkie ogólne informacje na temat obrazu. W tej części musimy zawsze pamiętać, aby zanotować autora obrazu, technikę jego wykonania, wymiary dzieła, datę jego powstania oraz miejsce, w którym aktualnie się ono znajduje. Warto tutaj opisać również ciekawostki dotyczące obrazu lub wyjątkowe okoliczności związane z jego powstawaniem bądź jego interpretacją i analizą.
W rozwinięciu powinniśmy pamiętać o szczegółowym i dokładnym opisaniu obrazu, w taki sposób, aby ktoś, kto nigdy go nie widział, mógł bez problemu wyobrazić sobie konkretne dzieło malarskie. Co więcej, wszystkie elementy powinniśmy opisywać od prawej do lewej strony, ponieważ każdy człowieka spogląda na obrazy w taki właśnie sposób. W tej części opisu obrazu musimy pamiętać, aby zwrócić uwagę na to, co znajduje się na pierwszym planie, drugim itd. Powinniśmy opisywać konkretne elementy w odniesieniu do innych używając przyimków i wyrażeń przyimkowych, np.: obok, zza, przed, po lewej stronie, po prawej stronie, nad, pod, w głębi, między. Możemy napisać np. obok pola ze świeżo ściętym zbożem znajdował się gęsty las, na skraju którego stały dwie sarenki, żujące trawę. Należy stosować dużą ilość przymiotników, aby opis obrazu był bogaty i interesujący dla czytelnika, np. zamiast pisać „na wrzosowisku siedziały ptaki” lepiej opisać to dokładniej np. „na rozległym, fioletowym wrzosowisku, zajmującym centralną część dzieła, siedziały małe, kolorowe, skrzeczące ptaszki, poszukujące nasionek i robaczków”. W rozwinięciu należy również zwrócić szczególną uwagę na zastosowane przez malarza barwy, opisać je dokładnie oraz stwierdzić, czy dzieło utrzymane jest w ciepłej tonacji czy może w chłodnej. Powinniśmy zwracać uwagę nawet na najmniejsze szczegóły takie jak: ułożenie dłoni, delikatne uniesienie prawego kącika ust, kształt oczu, kąt padania cienia na postać lub martwą naturę, źródło światła. Możemy pokusić się również o opisanie nastroju, jaki na obrazie uzyskał artysta.
W rozwinięciu nie możemy unikać subiektywizmu, ponieważ musimy uwzględnić tutaj naszą opinię na temat obrazu. Powinniśmy zwrócić uwagę na to, co nas skłoniło do opisania właśnie tego dzieła, czy nam się podoba, a może wręcz przeciwnie, obraz wzbudza w nas odrazę czy irytację. Notujemy tutaj wszystkie nasze reakcje i emocje, wzbudzone w nas przez obraz. Swoją opinię powinniśmy uzasadnić minimum dwoma zdaniami.
Przykładowy opis obrazu na podstawie dzieła Johannesa Vermeera pt. „Dziewczyna z perłą”.
„Dziewczyna z perłą” została namalowana przez holenderskiego malarza Johannesa Vermeera. Stworzono ją techniką oleju na płótnie w XVII wieku. Jest ona niewielkich rozmiarów w porównaniu do współczesnych obrazów, ponieważ mierzy zaledwie 44,5 cm wysokości i 39 cm długości. „Dziewczyna z perłą” często nazywana jest Mona Lisą Północy bądź Holenderską Mona Lisą. Obecnie znajduje się w muzeum Mauritshuis w Hadze w Holandii.
Obraz stanowi portret młodej kobiety. Przedstawiono ją z półprofilu. Pozycja kobiety przypomina sytuację, w której malarz zaczepiłby ją na ulicy, a ta zaciekawiona odwróciłaby się do niego. Lewa strona twarzy znajduje się w półmroku, zaś prawa jest rozświetlona. Kobieta ma delikatne kontury twarzy, pełne, czerwone, lekko rozchylone usta. Po jasnym kolorze brwi możemy wywnioskować, że z pewnością jest blondynką. Ma ciemne oczy, które spoglądają w bok na obserwatora oraz prosty nos i nieskazitelną cerę, nieco rumianą na policzkach. Dziewczyna ubrana jest w prosty brązowy strój z białym podszyciem. Włosy ukryte ma pod żółto–niebieską chustą, zawiązaną jak turban. Postać dziewczyny pozbawiono dokładnych konturów, dzięki czemu nabrała kobiecej delikatności i opływowych kształtów. Tłem jest czarna plama na płótnie, znajdująca się za dziewczyną. Autor zrezygnował tutaj z tła w postaci fragmentu pomieszczenia czy krajobrazu z oddali. Najważniejszym elementem jest biała, połyskująca perła, która stanowi kolczyk młodej dziewczyny. Nadaje ona pewnej głębi. Jest pierwszym elementem, który dostrzeżemy patrząc na obraz. Przedstawiony jest tutaj pewien kontrast – młoda, biedna dziewczyna, ubrana w skromną szatę posiada tak drogocenny przedmiot, jakim jest biała perła. Kompozycja jest otwarta i statyczna, kobieta nie porusza się, wygląda jakby zastygła podczas oglądania się za siebie.
Obraz „Dziewczyna z perłą” bardzo mi się podoba. Jest moim ulubionym dziełem sztuki. Uważam, że pozycja, w której namalowano młodą dziewczynę z chustą na głowie, jest bardzo intrygująca i ciekawa. Spojrzenie kobiety jest również tajemnicze, dlatego też nie dziwi mnie fakt, że obraz nazywany jest często Mona Lisą Północy. Dzieło Vermeera wzbudza we mnie ciekawość i zachwyt. Obraz jest piękny w swej prostocie. Chętnie udałabym się teraz do muzeum Mauritshuis w Holandii, aby przekonać się czy „Dziewczyna z perłą” jeszcze więcej zyska w odbiorze rzeczywistym, a nie przez ekran komputera.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!