Średnik – opis, zasady użycia
Średnik – opis, zasady użycia
Średnik jest jednym z dziesięciu znaków interpunkcyjnych, które występują w języku polskim. Są nimi: kropka, przecinek, dwukropek, wielokropek, nawias, cudzysłów, myślnik (czyli pauza), pytajnik, wykrzyknienie i właśnie średnik.
Czym jest średnik?
Średnik jest znakiem interpunkcyjnym, który oddziela zdania składowe w zdaniach złożonych, bardzo rzadko oddziela również od siebie składniki zdania pojedynczego. Średnik jako znak interpunkcyjny jest słabszy niż kropka, ponieważ oddziela tylko człony równe pod względem logiczno–składniowym, a kropka oddziela także człony nierówno rzędne. Średnik jest również silniejszy od przecinka. Stawiamy go między samodzielnymi znaczeniowo częściami zdań złożonych.
Przykłady użycia:
1. Kiedy piłkarze wyszli na boisko magicznie zniknęła burza; mogli więc rozpocząć długo wyczekiwany przez fanów mecz finałowy.
2. Każde uczucie jest nam w życiu potrzebne, ponieważ potrafi powiedzieć nam jak należy postępować; potrafi również nami manipulować.
3. Ania skończył Uniwersytet Warszawski z wyróżnieniem; teraz jest profesjonalną prawniczką.
Jak należy stosować średnik? Garść najpotrzebniejszych informacji
Zasady stosowania średnika we współczesnym języku polskim nie zostały ściśle określone. Zwykle przyjmuje się, że wykorzystujemy go w wypowiedziach rozbudowanych, które mają dwudzielną budowę, czyli taką, jak przykłady powyżej. Średnik powinniśmy stosować tak, aby zawsze można było go zamienić na kropkę.
Przykład zastosowania średnika, który można zastąpić kropką:
• Ania skończył Uniwersytet Warszawski z wyróżnieniem; teraz jest profesjonalną prawniczką.
• Ania skończyła Uniwersytet Warszawski z wyróżnieniem. Teraz jest profesjonalną prawniczką.
Średnika używamy :
1. W rozbudowanych wypowiedziach złożonych, gdzie oddzielamy wszystkie człony współrzędne.
Przykład:
• Z jednej strony ten krajobraz jest pięknym, wzruszający, z niewielkimi wzgórzami i zachodzącym słońcem; z drugiej strony czuję pewne zniesmaczenie, kiedy patrzę na ścięte zboża i wycięte drzewa u podnóża wzgórz.
2. Aby oddzielić zdania pojedyncze, które są samodzielne pod względem myślowo–pojęciowym.
Przykłady:
• Ania po nie myślała zbyt wiele o Tomku; może nie był dla niej aż tak ważny.
• Monika odrabiała w pośpiechu zadanie domowe z języka polskiego; nie było to jednak takie proste.
• Bartek od kilku dni ćwiczy na siłownik; z każdym dniem jego zapał maleje.
3. W zdaniach, które zawierają rozbudowane wyliczenie z zastosowaniem wielu przecinków:
Przykład:
Możemy wyszczególnić kilka znaków interpunkcyjnych:
• Kropkę, którą stosujemy na końcu zdania, aby zamknąć pewną myśl;
• Przecinek, który oddziela od siebie poszczególne części zdania;
• Cudzysłów, którym zaznaczamy czyjaś wypowiedź bądź tytuł dzieła;
• Nawias, który służy najczęściej do wprowadzania do zadania wtrąceń;
Itp.
Średnik jest tylko jednym ze znaków interpunkcyjnych, dlatego też, aby nauczyć się interpunkcji i nie popełniać więcej błędów należy nauczyć się również zasad stosowania kropki, przecinka, dwukropka, wielokropka, cudzysłowu, nawiasu, myślnika (czyli pauzy), wykrzyknienia i pytajnika.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!