Biała magia – Krzysztof Kamil Baczyński – Analiza i interpretacja

Krzysztof Kamil Baczyński urodził się 22 stycznia 1921 roku w Warszawie. Pochodził z warszawskiej rodziny inteligenckiej. Baczyński zdał maturę kilka dni przed wybuchem II wojny światowej. Studiował polonistykę. Był także członkiem Harcerskich Grup Szturmowych oraz żołnierzem Armii Krajowej. W 1942 roku wziął ślub z Barbarą Drapczyńską, do której kierował swoje miłosne wiersze. Krzysztof Kamil Baczyński swoją twórczość literacką rozpoczął już w liceum. Podczas okupacji ukazało się 5 tomików jego poezji. Utwory Baczyńskiego obejmowały różną tematykę: patriotyczną, historyczną, filozoficzną i miłosną. Poeta walczył również
w powstaniu warszawskim. Zginął 4 sierpnia 1944 roku na placu Teatralnym w Pałacu Blanka. Krzysztof Kamil Baczyński należał do pokolenia Kolumbów, czyli artystów urodzonych około 1920 roku. W tym czasie ludzie urodzili się w niepodległej Polsce, ale lata ich młodości przypadły na okres II wojny światowej. W wierszach pokolenia Kolumbów ukazywano tragizm wojny
oraz wszelkie zniszczenia, które powodowała. W tych utworach stosowano metafory, tworząc katastroficzne obrazy, przepełnione symboliką. Wiersze miały charakter indywidualny.
Utwór Krzysztofa Kamila Baczyńskiego ,,Biała magia” został napisany w 1942 roku. Inspiracją do jego napisania była dla poety jego miłość do Barbary Drapczyńskiej, późniejszej żony artysty. Uczucie do żony to próba ucieczki od złej, wojennej rzeczywistości, która niosła cierpienie i śmierć. Obecność ukochanej powodowała, że artystę opuszczał lęk i niepokój. Wtedy to Baczyński odzyskał wiarę w istnienie piękna, dobra i spokoju.
W spokojnym, krótkim wierszu podmiot liryczny ukazuje nam ważną dla siebie osobę. W utworze nie ma wyznań, brak mowy wprost o uczuciach. Zostaje tutaj przedstawiona sytuacja, w której Barbara stoi przed lustrem i poprawia włosy. Poeta wyobraża sobie ukochaną jako ucieleśnienie piękna i spokoju. Kobieta jest piękna, a zarazem tajemnicza. Ciało kobiety jest środkiem świata, symbolem harmonii oraz doskonałości. Autor mówi w wierszu, że ciało Barbary jest szklane, jego cechami są kruchość i przeźroczystość. Kobieta jawi się tutaj jako delikatna. Budzi ona zachwyt. Kolejnym porównaniem do ciała żony jest dzban. Symbolika to stała cecha twórczości Baczyńskiego. Dzban oznacza dostatek, urodzaj, natomiast szkło symbolizuje delikatność oraz kruchość. Wiersz nasycony jest światłem i bielą. Obraz utworu przedstawia iskry, kaskadę blasku i srebro. Dominują w nim zimne kolory. Symbolika barw ma również tutaj swoje znaczenie. Srebrny i biały to kolory uosabiające czystość oraz idealizm. Podmiot liryczny zauważa, że białe iskry to łasice. Baczyński w utworze zestawia ze sobą biel i miękkość. Biel i miękkość to wrażenia, które chociaż na chwilę pozwalają nam uwierzyć, że my oraz świat jesteśmy dobrzy. Na tym właśnie polega ,,biała magia” Barbary. Ciało Barbary jest srebrne, czyli czyste, szlachetne i odbijające światło.
Ważnym motywem występującym w utworze ,,Biała magia” jest miłość, która ma moc ocalającą, chroni przed złem oraz stanowi pewnego rodzaju antidotum.
Wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego ,,Biała magia” zbudowany jest ze strof, w których występują nieregularne i niedokładne rymy. W pierwszej oraz ostatniej zwrotce podmiot liryczny ukazuje niezwykłe piękno ciała Barbary. To wskazuje na kompozycję klamrową. Najczęściej używanym przez artystę środkiem stylistycznym jest metafora. Ponadto w utworze występują liczne, plastyczne epitety np. szklane ciało, białych iskier, srebrne ciało, biała łasica oraz porównania, które pobudzają wyobraźnię czytelnika.
Podsumowując, kobieta przedstawiona w utworze ,,Biała magia” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego jest czysta, a w jej czystości odbija się doskonałość.
,,… W nim pręży się miękka
biała łasica milczenia
pod niewidzialną ręką.”
Doskonałość jest miękka, jest przeznaczona dla strudzonego człowieka, który zostaje zmuszany do ,,głośnego” życia, a kiedy nagle spotyka ciszę, to w niej odnajduje siebie oraz spokój. ,,Biała magia” Barbary polega na wyzwoleniu duszy poety, ponieważ piękno ciała kobiety jest odbiciem doskonałości wewnętrznej ukochanej osoby.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!