Dewotka – Bajki – Ignacy Krasicki – Analiza i interpretacja

"; acego Krasickiego jest wciąż aktualna. Dewocja jest zjawiskiem otaczającym nas we współczesnym świecie. Zdarza się, że ludzie wierzący wypowiadają bezmyślnie słowa modlitwy, podobnie jak kobieta wspomniana przez autora w utworze. Poza momentem zbliżenia się do Boga często dają innym zły przykład. „Dewotkami” zwie się potocznie najczęściej właśnie panie w podeszłym wieku. Chodzą one często i regularnie do kościoła. Tym samym przeznaczają dużo czasu na modlitwę. Niestety, niektóre z nich dają się poznać – na przykład sąsiadom – jako osoby niemiłe i roznoszące rozmaite plotki. Nie zgadza się to chociażby z przykazaniem „Miłuj bliźniego jak siebie samego”. Zastosowanie słowa „dewotka” ma na celu podkreślenie ironii wynikającej z postawy, którą prezentują takie osoby. Niestety, określenie „dewotki” tak się rozpowszechniło, że używa się go nawet w stosunku do wierzących osób, które nikomu szczególnie nie zawiniły. .
„Dewotka” to bajka epigramatyczna. Ma charakter narracyjny. Osoba mówiąca jest trzecioosobowym narratorem oceniającym zachowanie kobiety przedstawionej w utworze. Bajka złożona jest z sześciu wersów. W ostatnim z nich autor umieścił komiczny morał, będący zarówno apostrofą, jak i wykrzyknieniem. Utwór został napisany trzynastozgłoskowcem. Pojawiają się w nim rymy parzyste, żeńskie, dokładne.
Utwór jest dynamiczny. Da się to odczuć z powodu na­gro­ma­dze­nia form cza­sow­ni­ko­wych takich jak: „ob­ró­ciw­szy się”, „mó­wiąc”, „biła”. Bajka jest krótka i napisana prostym językiem. Jest skondensowana w swojej formie, pozbawiona opisów. Skupiająca się na wadzie kobiety w niej przedstawionej. W przeciwieństwie do wielu innych utworów Ignacego Krasickiego bohaterem lirycznym nie jest tu zwierzę w spersonifikowanej postaci, ale człowiek. Dewocja jest bowiem wadą typowo ludzką, której nie da się przedstawić w zachowaniu zwierząt.