Do góry nogami – Józef Grzegorz Ratajczak – Analiza i interpretacja

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Do góry nogami – Józef Grzegorz Ratajczak – Analiza i interpretacja, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

Józef Grzegorz Ratajczak urodził się dwudziestego dziewiątego lutego 1932 w Poznaniu, a zmarł dwudziestego czwartego maja 1999 roku. Był z zawodu prozaikiem i poetą.
Został absolwentem filologii polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w 1961 roku. Był znawcą i badaczem poezji. Przez pewien moment zajmował się teatrem lalkowym, potem zaś Polskim Radiem. Został pochowany na Cmentarzu Miłostowo w Poznaniu.
Był cenionym autorem utworów dla dorosłych, między innymi powieści pod tytułem:”Dzień Twojej Matki”, kroniki ,,Życie teatralne Poznania”. Wydał kilkanaście tomików poetyckich – jeden z nich to ,,Niepogody”, który wydano w 1957 roku.

Pisał również dla dzieci sztuki teatralne i wiersze, w których chętnie i często nawiązywał do świata dziecięcej wyobraźni. Jednym ze zbiorów dla dzieci, który napisał nosi tytuł ,, Ziarenka”.
Przykłady jego niezwykłej twórczości wraz z rokiem wydania:
– Gdy Warta wpadała do Ukajali: (szkice o Arkadym Fiedlerze) – 1994,
– Krzyk i ekstaza: antologia polskiego ekspresjonizmu- 1987,
– Liryki małżeńskie – 1988,
– Romantyczni kochankowie: Zygmunt Krasiński, Fryderyk Chopin, Artur Grottger – 1989,
– Czucie i wiara – 1993.
Jednym z wierszy Józefa Ratajczaka jest liryka sytuacyjna pod tytułem ,,Do góry nogami”.
Budowa wiersza:
wiersz liczy 6 zwrotek:
– pierwsza jest 6-wersowa,
– druga 4-wersowa,
– trzecia 3-wersowa,
– czwarta, piąta i szósta 4-wersowa.
Układ rymów jest parzysty (aabb), przykładami mogą być: sami-nogami, za nic- granic. Rymujące się wyrazy są więcej niż jedno sylabowe. Z tego powodu są to również rymy żeńskie.
Głównym tematem wiersza jest siła wyobraźni.
Podmiot liryczny opowiada o królestwie baśni. W pierwszej zwrotce mówi, że kraina baśni leży na suficie. W drugiej próbuje przekonać, żeby każdy spróbował spojrzeć na świat do góry nogami. W trzeciej tłumaczy, że w chmurach nie ma prawie nikogo. Jest tam pusto i biało. W czwartej piątej i szóstej strofie osoba mówiąca w wierszu przedstawia życie na suficie.

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!