Do góry nogami – Józef Grzegorz Ratajczak – Analiza i interpretacja

Józef Grzegorz Ratajczak urodził się dwudziestego dziewiątego lutego 1932 w Poznaniu, a zmarł dwudziestego czwartego maja 1999 roku. Był z zawodu prozaikiem i poetą.
Został absolwentem filologii polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w 1961 roku. Był znawcą i badaczem poezji. Przez pewien moment zajmował się teatrem lalkowym, potem zaś Polskim Radiem. Został pochowany na Cmentarzu Miłostowo w Poznaniu.
Był cenionym autorem utworów dla dorosłych, między innymi powieści pod tytułem:”Dzień Twojej Matki”, kroniki ,,Życie teatralne Poznania”. Wydał kilkanaście tomików poetyckich – jeden z nich to ,,Niepogody”, który wydano w 1957 roku.

Pisał również dla dzieci sztuki teatralne i wiersze, w których chętnie i często nawiązywał do świata dziecięcej wyobraźni. Jednym ze zbiorów dla dzieci, który napisał nosi tytuł ,, Ziarenka”.
Przykłady jego niezwykłej twórczości wraz z rokiem wydania:
– Gdy Warta wpadała do Ukajali: (szkice o Arkadym Fiedlerze) – 1994,
– Krzyk i ekstaza: antologia polskiego ekspresjonizmu- 1987,
– Liryki małżeńskie – 1988,
– Romantyczni kochankowie: Zygmunt Krasiński, Fryderyk Chopin, Artur Grottger – 1989,
– Czucie i wiara – 1993.
Jednym z wierszy Józefa Ratajczaka jest liryka sytuacyjna pod tytułem ,,Do góry nogami”.
Budowa wiersza:
wiersz liczy 6 zwrotek:
– pierwsza jest 6-wersowa,
– druga 4-wersowa,
– trzecia 3-wersowa,
– czwarta, piąta i szósta 4-wersowa.
Układ rymów jest parzysty (aabb), przykładami mogą być: sami-nogami, za nic- granic. Rymujące się wyrazy są więcej niż jedno sylabowe. Z tego powodu są to również rymy żeńskie.
Głównym tematem wiersza jest siła wyobraźni.
Podmiot liryczny opowiada o królestwie baśni. W pierwszej zwrotce mówi, że kraina baśni leży na suficie. W drugiej próbuje przekonać, żeby każdy spróbował spojrzeć na świat do góry nogami. W trzeciej tłumaczy, że w chmurach nie ma prawie nikogo. Jest tam pusto i biało. W czwartej piątej i szóstej strofie osoba mówiąca w wierszu przedstawia życie na suficie.
Wiersz ma charakter żartobliwy, przekorny. Podmiot liryczny opisuje świat widziany ,,do góry nogami”. Próbuje przekonać czytelników, aby patrzyli do góry, na sufit, ,,gdzie królestwo baśni leży”. Tłumaczy, że w świecie, który znajduje się na suficie wszystko jest możliwe. Nie działa tam prawo ciążenia, nie ma żadnych ograniczeń, żyje się lekko, beztrosko i tanio.
Ów baśniowy świat jest dobry, wesoły i beztroski. Zawsze świeci tam słońce i lampy. Atmosfera jest pełna radości. Czuć w powietrzu szczęście i spełniające się marzenia. Aby znaleźć się w tej krainie wystarczy tylko uwierzyć i uruchomić własną wyobraźnię, która natychmiast wskaże nam drogę do niej. Niestety to może okazać się najtrudniejsze. Jeśli jakaś osoba jest zbyt poważna lub zapomniała już o świecie pełnym magii i fantastyki być może nie będzie potrafiła znów zacząć wyobrażać sobie różnych rzeczy. Aby trafić do tego miejsca potrzebny jest odpowiedni klucz, którym można otworzyć drzwi prowadzące do miejsca nie z tej ziemi.
W świecie wyobraźni wszystko jest możliwe. Można tam spotkać magiczne istoty- wróżki, elfy. W tamtym miejscu spełniają się marzenia. Znów człowiek staje się dzieckiem i na nowo zaczyna odkrywać fascynujący świat. Nie ma tam miejsca na zło. Każdy kontroluje swoje życie. Nikt nie może nikomu rozkazywać. Ten świat jest domem dla ludzi, którzy źle się czują w prawdziwym życiu. Tam zbierają siły, by iść naprzód. Można się tam udać w każdej chwili. Wrota zawsze są otwarte dla wszystkich, którzy mają właściwy klucz.
Niestety, nie każdy chce tam wrócić. Ludzie często są tak zapatrzeni i zajęci swoimi codziennymi czynnościami, które tak naprawdę ich jedynie nieuszczęśliwiają, że nie mają czasu na to, by odpłynąć do miejsca pełnego magii i miłości. Są jednakże osoby, które nie boją się spełniać marzeń i być po prostu sobą. Takie osoby należy podziwiać za to, że nie udają kogoś, kim nie są. One żyją naprawdę. Są szczęśliwe. Mają wybujałą wyobraźnię, która pomaga im zwalczać problemy. Mam nadzieję, że ilość takich ludzi nie maleje, wręcz przeciwnie- że z każdą sekundą się powiększa.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!