Firanka – Władysław Broniewski – Analiza i interpretacja

O autorze
Władysław Kazimierz Broniewski urodził się 17 grudnia 1897 roku w Płocku, a zmarł 10 lutego 1962 roku w Warszawie. Urodził się w rodzinie inteligenckiej, która miała pochodzenie szlacheckie, a także pielęgnowała tradycje patriotyczne. Ich herbem był Lewart. Były synem Antoniego i Zofii, z domu z Lubowidzka. Walczył jako żołnierz Legionów Polskich pod pseudonimu Orlik, a także uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
Polski poeta literatury współczesnej, tłumacz literatury rosyjskiej i niemieckiej, zaangażowanie i walka polityczna przyczyniła się do powstania liryki patriotycznej, żołnierskiej, rewolucyjnej i autobiograficznej.
Na twórczość Władysława Kazimierza Broniewskiego ogromny wpływ miał nurt polskiego romantyzmu. Jego poezja pisana jest potoczną mowę, a opisywane myśli, okazywane uczucia i wrażenia są mocno wyolbrzymione.
Władysław Kazimierz Broniewski w 1921 roku został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari oraz wieloma orderami i medalami.
Spoczywa na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Alei Zasłużonych.
Przykładowe utwory to:
Tomiki wierszy: Anka, Bagnet na broń.
Poematy: Komuna Paryska, Wisła.
Tłumaczenia: Skrzywdzeni i poniżeni, Białe noce – Fiodora Dostojewskiego, Martwe dusze -Nikołaja Gogola

Geneza
Wiersz Firanka Władysława Broniewskiego został wydany w 1956 roku w tomiku poezji pod tytułem Anka. Jest on poświęcony tragicznie zmarłej córce. Tomik Anka i Tren XIX Jana Kochanowskiego są porównywane ze względu na poruszaną tematykę miłości, bólu i tęsknoty za ukochanym dzieckiem.

Analiza
Wiersz Firanka to liryki o tematyce egzystencjalnej. W utworze Firanka podmiot liryczny przedstawiony, zostaje jako liryka bezpośrednia w pierwszej osobie. Przedstawiony zostaje stan psychiczny poety i ojciec w jednej osobie, po śmierci ukochanej córki. Adresatem jest dusza zmarłej córki, która poecie kojarzy się z firanką poruszoną przez wiatr.
Wiersz składa się z trzech strof. Pierwsza zwrotka ma trzy wersy. Druga i trzecia zwrotka mają po cztery wersy o różnej długości sylab w wersie. Zastosowanie różnej liczby sylab od 4 do 11 to zabieg celowy, aby oddać panującą atmosferę grozy poprzez wyrażanie przeżyć związanych z obcowaniem z duchem. Jeśli wiersz zapisalibyśmy w sposób ciągły, to jest bez podziału na wersy, zachowuje on swoje napięcie i emocje, które ukryte są w treści.
Występujące emocje to obraz czło