Gawęda o miłości ziemi ojczystej – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja

Gawęda o miłości ziemi ojczystej – Wisława Szymborska
Autorką wiersza jest Wisława Szymborska urodzona 2 lipca 1923 roku na Prowencie. Wydała ona wiele pięknych wierszy takich jak:
1) Nic dwa raz (data wydania: 1997 rok)
2) Dnia 16 maja 1973 roku (data wydania: 1993 rok)
3) Portret kobiecy (data wydania: 1976 rok)
Wydała ona także tomiki poetyckie takie jak:
1) Sto pociech (data wydania: 1967 rok)
2) Ludzie na moście (data wydania: 1986 rok)
3) Widok z ziarnkiem piasku (data wydania: 1996 rok)
4) Miłość szczęśliwa (data wydania: 2007 rok)

Poetka zmarła 1 lutego 2012 roku w swoim domu w Krakowie.
Ciekawostką może okazać się fakt, że 23 września 2012 rok, w radiu (radiowa Trójka) ujrzały światło dzienne wiersze Wisławy Szymborskiej, które do tamtego czasu nie były publikowane.

Liryka występująca w utworze jest bezpośrednia, co oznacza, że w wierszu występuje bezpośrednie wyrażanie między innymi uczuć. Wypowiadanie się podmiotu lirycznego występuje w pierwszej osobie (na przykład: ja, moje). Przykładem występowania liryki bezpośredniej w wierszu „Gawęda o miłości ziemi ojczystej” są między innymi słowa w pierwszej osobie liczby pojedynczej: „odrzucam”, „naród mój”. Możemy także dostrzec, że podmiot liryczny wypowiada się także w pierwszej osobie liczby mnogiej, używając słów takich jak: „wkroczyliśmy”.
Wiersz „Gawęda o miłości ziemi ojczystej” jest utrzymany w tematyce patriotycznej (liryka patriotyczna). Wiersz w tytule posiada określenie „gawęda”, które nie jest jedynie określeniem tytułowym. Cały wiersz ma na celu opowiadanie, posiada on licznie występujące zwroty kierowane do adresata. Na plus działa fakt, że jest on napisany w bardzo bezpośredni sposób, dzięki czemu jest łatwy w zrozumieniu.
W utworze możemy dostrzec cechy podmiotu lirycznego, takie jak patriotyzm. Nie chce on, źle dla ojczyzny a wręcz przeciwnie, chce jej dobra. W wierszu jest pokazana miłość ziemi ojczystej, która jest zawarta w tytule. Podmiot liryczny kieruje apostrofę do ojczystej ziemi. Składa wtedy obietnice takie jak: „nie będę powalonym drzewem”, „Nie będę jak zerwana nić”. W wierszu podmiot liryczny nie ogranicza się do teraźniejszości, lecz jego wypowiedzi mówią zarówno o przeszłości, jak i przyszłości. Chce pokazać, że nowe pokolenia muszą mieć za wzór kraj, który dąży do rozwoju między innymi: nowoczesnych technologii. Kraj który jest potężny i wytrzymały.
Wiersz jest zbudowany z sześciu zwrotek, czyli ma budowę stroficzną. Nie każda zwrotka ma tyle samo wersów, pięć zwrotek ma osiem wersów, natomiast jedna ma dziewięć wersów. Wiersz posiada rymy, dzięki czemu należy do wierszy, które są rytmiczne, natomiast występujące w nim rymy są krzyżowe, czyli abab.
Głównym przesłaniem utworu są słowa „można nie kochać cię – i żyć, ale nie można owocować”
Pierwsze trzy zwrotki tworzą kompozycję utworu natomiast reszta zwrotek mówi o patriotyzmie i o podejściu do ojczyzny. Podsumowaniem całości utworu służą ostatnie cztery wersy.
Utwór został wydany w drugim tomiku Wisławy Szymborskiej „Pytania zadawane sobie” w 1954 roku. Nie jest on oficjalny ani nie ma charakteru podniosłego, przekazuje on w bardzo naturalny sposób swoje przesłanie, a także podmiot liryczny swobodnie wyraża siebie.
W wierszu możemy dostrzec liczne środki stylistyczne takie jak:
1) epitety (wyraz najczęściej przymiotnik, określający rzeczownik) – „pustobrzmiące słowa”, „malutki los”, „rozbite szkło”
2) porównania (zestawienie, które ukazuje cechy podobne dwóch, na przykład: cech bądź zjawisk, najczęściej używa się do tego słów: jak, jakby) – „puste serce jak orzeszek”, „nie będę jak zerwana nić”.
3) apostrofy (bezpośredni zwrot do np.: bóstwa) – w wierszu „gawęda o miłości ziemi ojczystej” apostrofa jest do ziemi ojczystej „ziemio jasna”, „ziemio ojczysta”.
4) metafory (jest to inaczej przenośnia, dzięki której połączone słowa mają zupełnie inne znaczenie) – „nie będę powalonym drzewem”, „a może łuk jeszcze się w łonie ziemi grzeje”.
5) pytania retoryczne (pytania na które nie oczekujemy odpowiedzi) – „i już nie szumi w chórze lasu?”.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!