Liść – Józef Grzegorz Ratajczak – Analiza i interpretacja

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Liść – Józef Grzegorz Ratajczak – Analiza i interpretacja, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

Kilka słów o autorze

Józef Grzegorz Ratajczak urodził się 29 lutego 1932 roku w Poznaniu. Zmarł natomiast 24 maja 1999 roku. Był polskim poetą, a także prozaikiem. Ukończył kierunek filologii polskiej na Uniwersytecie imienia Adama Mickiewicza w Poznaniu. W czasie swojego życia stworzył wiele tomików poetyckich. Pierwszy z nich nosił tytuł „Niepogody” i został wydany w 1957 roku. Grób Józefa Ratajczaka mieści się na Cmentarzu Miłostowo. Znajduje się w mieście, z którego pochodził artysta. Jego twórczość jest powszechnie omawiana w szkołach na lekcjach języka polskiego.

Analiza i interpretacja utworu

Ten tekst traktuje o dziele Józefa Ratajczaka pod tytułem „Liść”. Wiersz artysty, mimo swojej krótkiej formy, zawiera ważne wartości. Odnoszą się one do tego jak ulotne jest życie elementów przyrody oraz w domyśle również ludzi.

Pierwsza strofa utworu brzmi następująco:
„Usiadł liść na gałązce,
zieleń zacisnął w piąstce,
otwiera dłonie i z dłoni
lato rozwija zielone”.
Ten fragment możemy odnieść bezpośrednio do ludzkich narodzin. Człowiek przychodzi na świat, aby rozpocząć swoją historię. Tak samo jest z liściem, który w przenośni usiadł na gałązce. Drzewo wypuściło go po wyjściu z zimowej stagnacji. To dowód na to, że natura powraca do życia. Zieleń, którą ściska w piąstce możemy odnieść do tego, że każdy z nas ma w rękach własny los i może nim dowolnie pokierować. Liść otwiera dłonie, aby świat nabrał barw i po to, by przywołać piękną porę lata. To z kolei możemy porównać do okresu, w którym człowiek dorasta. Wtedy ma jeszcze częściowo zaciśniętą piąstkę, co oznacza, że nie odpowiada w pełni za siebie. Później natomiast nadchodzi czas, w którym wkracza w dorosłość, zaczyna doświadczać nowych bodźców oraz przeżywać rozmaite wydarzenia. Rzeczywistość stopniowo nabiera barw podobnie jak świat w porze letniej. Wszystko jest ekscytujące i nowe. Młody człowiek czerpie zatem z życia ile się da.
Zacytujmy drugą i zarazem ostatnią strofę w celu dalszej analizy:
„Usiad�

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!