List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja

Dziś zajmiemy się interpretacją wiersza Tadeusza Różewicza pod tytułem „List do ludożerców”. Jest to bardzo ciekawy utwór, ponieważ już na pierwszy rzut oka możemy zobaczyć, że nie wygląda on jak zwykły wiersz.Analiza utworuTym, co rzuca się w oczy, jest to, że „List do ludożerców” nie posiada interpunkcji. Między wyrazami nie pojawiają się ani kropki, ani przecinki, ani inne znaki interpunkcyjne. Dzięki temu czytelnik ma większe pole do interpretacji tego dzieła – w zależności od tego, gdzie postawi przecinek lub kropkę. Autor nie narzuca nam jednej wersji. Jest to wiersz wolny. Liczba wersów w strofach i długość tych wersów jest różna. Zwrotek jest sześć. Nie ma tu powtarzalności, bo każda strofa ma różną długość oraz liczbę sylab. Utwór Różewicza to wiersz biały, co oznacza, że nie posiada on rymów. Nie posiada on także wielu środków stylistycznych, które są cechą charakterystyczną większości wierszy. Występuje tam jednak na przykład apostrofa „Kochani ludożercy”. Interpretacja utworuPodmiot liryczny w tym dziele to osoba, która zwraca się do ludożerców. Ludożercy to z kolej adresaci słów zawartych w wierszu. To ludzie posiadający negatywne cechy, które możemy odnaleźć u przedstawicieli naszego społeczeństwa – między innymi: egoizm, brak empatii, zarozumiałość, niska wrażliwość na krzywdę zadawaną innym. Podmiot liryczny wypomina ludożercom ich błędy i wskazuje ich negatywne podejście do życia i cechy, które posiadają.
Czytając tytuł tego wiersza, można spodziewać się, że w treści pojawi się obraz faktycznego zjadania człowieka przez innych ludzi. Jednak wystarczy zacząć czytać wiersz, by dowiedzieć się, że nie chodzi tu o takie dosłowne znaczenie, lecz o przenośnię – o negatywne czy nawet agresywne zachowania wobec innych, które powoli „zjadają” innych ludzi.
Jak można się domyślić, główną myślą tego wiersza – czy też jego przesłaniem – jest to, by przestać popularyzować negatywne zachowania w naszym społeczeństwie. Podmiot liryczny właśnie na takie czyny wskazuje i określa jako niepotrzebne i złe. My, jako ludzie, zamiast się wspierać, zaczęliśmy rozwijać w sobie złe nawyki i cechy. Dlatego podmiot liryczny pragnie zawczasu nas ostrzec i uchronić przed złem.
Podmiot liryczny podaje przykłady codziennych sytuacji, w których moglibyśmy zmienić swoje zachowania, by zmienić świat na lepszy. Dodatkowo na koniec ostrzega swoich adresatów przed ich zachowaniem. Podkreśla, że jeśli nadal będą złowrogo patrzeć na drugą osobę, to nie zmartwychwstaną, co znaczy, że nie spotka ich szczęście wieczne. Ostatnie słowo – „Naprawdę” – uwypukla to, że jest to fakt, i trzeba się zmienić.O autorze. Geneza wierszaTadeusz Różewicz był bardzo znanym poetą, scenarzystą i dramatopisarzem. Uznaje się go za jedną z najbardziej wielostronnych i inteligentnych osób – nie tylko w Polsce, ale także na świecie. Dzięki swojej osobowości i oczywiście mądrości i umiejętności oceniania świata był wielokrotnie nominowany do Nagrody Nobla. Autor przyszedł na świat w 1921 roku. Jego młodość została zakłócona przez wybuch II wojny światowej. Od początku ciężko pracował, by utrzymać rodzinę. Później udało mu się nawet walczyć z bronią – był żołnierzem Armii Krajowej. Te doświadczenia – związane z wojną, a później z sytuacją polityczną na świecie – pozwoliły Tadeuszowi Różewiczowi dobrze poznać naturę ludzką. W swoich dziełach porusza on tematy uniwersalne i ważne, niezależnie od epoki. Poeta radzi, by pozbyć się złych emocji i by nie być niedobrym wobec innych ludzi. Jak podkreśla, ludzie mają równe prawa, i nie tylko tytułowi ludożercy mają prawo do siedzenia na krześle w pociągu, bo przecież „Inni ludzie też mają dwie nogi i siedzenie”. Bardzo podoba mi się wiersz pana Tadeusza Różewicza. Uważam, że jeśli ktoś przeczyta to dzieło, to może się zastanowić nad swoim zachowaniem. Jest to wiersz skłaniający do refleksji, a jednocześnie napisany na tyle prostym językiem, by mogły go zrozumieć różne osoby. Może nawet ci, którzy potrzebują motywacji i uświadomienia sobie własnych błędów.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!