Małe kina – Konstanty Ildefons Gałczyński – Analiza i interpretacja

Kilka słów o autorzeKonstanty Ildefons Gałczyński, ps. „Karakuliambro” urodził się 23 stycznia 1905 roku Warszawie, a zmarł 6 grudnia 1953 roku tamże. Był polskim poetą. Jego najbardziej znanym dziełem była seria miniatur dramatycznych pt. „Teatrzyk Zielona Gęś”, zabarwiona humorystycznie, powstała na bazie dowcipu. W 1980 roku ku pamięci poety powstało Muzeum Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w Praniu.Analiza i interpretacja utworuDzieło pod tytułem „Małe kina”, autorstwa Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego opowiada o nieszczęśliwej osobie, której dzięki wybraniu się na seans filmowy polepsza się nastrój.Dwie pierwsze strofy rozpoczynające utwór niosą za sobą stwierdzenie podmiotu lirycznego. Uważa on, że tytułowe małe kina są najlepszym miejscem, w którym możemy się pozbyć negatywnych emocji i odstresować. Opisuje także wystrój i nastrój miejsca chcąc przybliżyć czytelnikom jego niesamowity klimat, a tym samym nakłonić do podobnych wniosków.Dwie następne zwrotki kontynuują wcześniejszy opis kina. Te, przedstawione w utworze różni się nieco od tego, które obecnie znamy. Oba miejsca łączy wiele aspektów, na przykład krzesła wyściełane czerwoną tkaniną, ale chociażby w tym współczesnym nie pojawiają się sprzedawcy. Podmiot liryczny wspomina w tym miejscu o chłopakach handlujących papierosami, irysami oraz sznurowadłami. W dzisiejszych czasach nawet nie przyszłoby nam do głowy, że tak można. W przeszłości było to jednak na porządku dziennym, a także jak da się odczuć czytając ten wiersz, tworzyło niezwykłą atmosferę. Pod koniec fragmentu podmiot powtarza swoje stwierdzenie. Uważa, że kina są cudownym miejscem. Oznacza to, że jest wprost zachwycony wyjściem na seans i nie może się doczekać filmu.Piąta i szósta strofa to ponowne nawiązanie do szczegółów kina, w którym znajduje się podmiot liryczny.
Ten zwraca uwagę nawet na tamtejszą kasjerkę. Możemy więc zauważyć, że chłonie każdy bodziec z otoczenia. Z pewnością wyprawa na seans jest na tyle ekscytująca, że widzi ją w samych superlatywach i chce zapamiętać każdy jej szczegół. Wreszcie, gdy przekracza rejon kasy, trafia do sali kinowej. Film uspokaja go i wprowadza do zupełnie innego świata. Podmiot liryczny może się więc potocznie mówiąc odciąć od problemów i skupić na przyjemności płynącej z seansu.Dalszy fragment utworu ukazuje, że w kinie człowiekowi nie jest straszna żadna zawierucha. W tym miejscu może się on wtulić w miękki fotel i zapomnieć o całym świecie. Podmiot porównuje człowieka w takim stanie do listu miłosnego zamkniętego w kopercie. Z pewnością odnosi się to do tego, że podczas seansu czuje się bezpieczny niczym wiadomość chroniona przed zniszczeniem za dodatkowym opakowaniem. Kino jest jego przystanią.
Treść wcześniej wspomnianej wiadomości odnajdujemy w kolejnej części.
Po niej podmiot liryczny opisuje swoje odczucia po odbytym seansie. Jest oczarowany i emocje wciąż go nie opuszczają. Ponownie stwierdza, że wyjście do kina w gorszy dzień jest znakomitym rozwiązaniem, bowiem ten czas rozrywki idealnie rekompensuje wszystkie złe chwile. Pozwala się odstresować i przenieść do innej rzeczywistości, która jest wolna od trosk i problemów.Utwór jest przyjemny w odczuciu. Wprowadza czytelnika w dobry nastrój. Szczegółowy opis kina powoduje, że osoby przyswajające treść tekstu czują się jakby brali udział w przedstawionych wydarzeniach.Wiersz zbudowany jest z dziesięciu strof. W nich pojawia się wiele rymów, a także nagromadzenie środków stylistycznych. Tak więc możemy wymienić:- epitety: „te małe kina”,
„z krzesłami wyściełanymi”, „pluszem czerwonym”, „sztucznego światła”, „budce złocistej”, „chodniku bezkresnym”, „srebrny dym”,
„srebrzysta struga”, „umęczone serce”, „wietrzne peryferie”;
– neologizm: „zakiniony”;
– porównania: „pluszem czerwonym jak serce”,
„drzemiesz w tym małym kinie jak list miłosny w kopercie”;
– metafory: „cienie meandrem biegną”, „księżyc wyciąga ręce”,
„śpiewa film”, „szeleszczą gaje kinowe nareszcie inne, palmowe”,
„srebrzysta struga płynie przez umęczone serce”.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!