Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja

Maria Janina z Kossaków Bzowska Pawlikowska -Jasnorzewska była polską poetką i dramatopisarką 20-lecia międzywojennego. Nazywana słowiańską Safoną, a także prekursorką poezji kobiecej.
Wydanie tomiku „Pocałunki ” z 1926 r. przypada na okres rozpadu jej drugiego małżeństwa, toteż zawarte w nim miniatury poetyckie przepełnione są wątpliwościami, bezradnością oraz tęsknotą. Dobrze obrazuje to wiersz pt. „Miłość „. Prosty przekaz i minimum treści ukazuje szereg uczuć i przemyśleń podmiotu lirycznego, które można odszyfrować.
Wiersz ten należy do liryki bezpośredniej, ponieważ można w nim odnaleźć czasowniki napisane w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Można także dowiedzieć się, że podmiotem lirycznym jest kobieta. Nie został jednak określony adresat tego utworu jednak sytuacja opisana w wierszu sugeruje, że adresatem jest mężczyzna, z którym rozstał się podmiot liryczny. Kobieta przedstawiła w wierszu swoje osobiste przeżycia, dlatego ten wiersz jest liryką wyznania. Utwór ten jest krótki, składa się z jednej czterowersowej strofy. W wierszu pojawiają się także rymy krzyżowe, a także rym wewnętrzny.
Pierwszy wers „Nie widziałam cię już od miesiąca.” udowadnia, że liryka jest bezpośrednia i podmiotem lirycznym jest sama autorka. Ten pierwszy wers dosłownie oznacza, że autorka dawno nie zaznała miłości, np. nie widziała swojego partnera. Być może ma do niego pretensje z powodu rozstania, ale drugi wers pokazuje inne spektrum uczuć, np. krótkim i zwięzłym zdaniem „I nic.” podkreśla nie tylko tęsknotę, ale to także wymowne stwierdzenie „I nic.” jest być może odpowiedzią na zadane sobie samej pytanie: „Czy coś się stało?- Nic”. Ludzie często odchodzą od siebie, przestają kochać i przeżywają nowe zauroczenia jednak po upływie czasu wszystko wraca do normy. „I nic” może także oznaczać, że rozstanie było nagłe i zaskoczyło kobietę. Rozgoryczenie, żal i inne negatywne uczucia, którymi na początku nieplanowanego rozstania się zadręczamy, powoli mijają, uczymy się akceptować negatywne uczucia, wyzbywać się tęsknoty, skupiać swoją uwagę na czymś innym i po prostu próbować żyć dalej.
Kolejne wersy udowadniają, że to tylko pozory i pomimo codziennego życia nadal czuje różnicę. Trudno było jej powrócić do szarej rzeczywistości.“…Jestem może bledsza, trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca…”. Autorka napisała, że cierpienie spowodowało zmiany w jej życiu, które negatywnie odbiły się na jej samopoczuciu, ale także wyglądzie. Oznacza to, że podmiot liryczny bardzo przeżył zaistniałą sytuację. O swoich uczuciach mówi bez ogródek, otwarcie, szczerze. Nie ma nic do ukrycia. Otwarcie mówi co w danym momencie czuje, że zmieniło się jej zachowanie przez pustkę, którą przeżywa. Dzieli się z odbiorcami swoim doświadczeniem.
Utwór zakończony jest metaforą ” lecz widać można żyć bez powietrza!”. Jak wiadomo powietrze jest niezbędne do życia, tak samo temat miłości był dla autorki niezwykle istotny i bliski. Kobieta myślała także, że ta miłość jest jej niezbędna do funkcjonowania, a także, że będzie ona trwała wiecznie.
Nie mogła wręcz bez niej żyć jednak jej podejście się zmieniło. Ten wers utwierdza w przekonaniu, że na pozór sytuacja poetki znacząco się nie zmieniła jednak jest w stanie pomimo negatywnych przeżyć funkcjonować dalej pomimo braku najważniejszej osoby w jej życiu. Jednak czuła się ona przygnębiona, oszukana, ponieważ, pomimo że myślała, że uczucie jest szczere, wcale tak nie było.
Ten krótki, pełny emocji, ale też prosto napisany wiersz można interpretować na wiele sposobów. Pomimo powszechności tego tematu, a także jego ponadczasowości, nad pojęciem miłość ciągle unosi się aura tajemnicy.
Podmiot liryczny, przekonuje się, że nawet z bardzo trudnych sytuacji można się podnieść i osiągnąć równowagę. Utwór jest trafnym zobrazowaniem psychiki osoby, która została porzucona przez ukochaną osobę. Paw­li­kow­ska-Ja­sno­rzew­ska nie mówi o mi­ło­ści w pa­te­tycz­ny spo­sób, me­lan­cho­lij­ny na­strój prze­ła­mu­je iro­nicz­na po­in­ta. Po­et­ka nie wywyższa mi­ło­ści ani też jej nie kry­ty­ku­je. Miłość w wierszu przedstawiona jest w bardzo realistyczny sposób. Literatura kobieca wprowadziła nie tylko inne spojrzenie na miłość, ale także ukazała bardziej emocjonalny stosunek do niej. Maria Pawlikowska -Jasnorzewska to wybitna kobieta, która na zawsze odcisnęła znaczące piętno na polską literaturę kobiecą, nie tylko ze względu na nasycenie uczuciami w wierszach, ale także na ich wyrazistość i prostotę przekazu. Temat miłości jest aktualny do dzisiaj. Zakochujemy się, jesteśmy w związkach, ale też nieraz przeżywamy zawody miłosne i cierpimy podczas rozstania z ukochaną osobą. Jest to bolesne przeżycie pełne negatywnych emocji. Wiersz ten pokazuje, że relacje damsko-męskie to nie tylko szczęście, ale też cierpienie i trzeba umieć po rozstaniu wrócić do normalnego życia, a każde doświadczenie jest także nauką na przyszłość.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!