Na start – Tadeusz Kubiak – Analiza i interpretacja

Kilka słów o autorze
Tadeusz Kubiak urodził się 16 maja 1924 roku w Warszawie. Był synem Franciszka i Cecylii z Damięckich. Ukończył Gimnazjum im. Joachima Chreptowicza w Ostrowcu Świętokrzyskim. Jego debiut literacki datowany jest na 1943 rok. Miał on miejsce w piśmie „Jutro Poezji”. Artysta w trakcie wojny należał do AK. Na studiach wybrał kierunek filologii polskiej. Uczęszczał na uczelnie w Warszawie i Krakowie. W czasie życia był polskim poetą, a także autorem utworów skierowanych do dzieci. Tworzył też słuchowiska radiowe oraz był satyrykiem. Tadeusz Kubiak zmarł 3 czerwca 1979 roku w Topoli pod Belgradem z powodu zawału serca. Został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie.
Analiza i interpretacja utworu
Wiersz pod tytułem „Na start” autorstwa Tadeusza Kubiaka opowiada o igrzyskach olimpijskich. Jak wiadomo jest to najważniejsza impreza sportowa. Odbywa się ona co cztery lata w różnych stronach świata, a jej symbolem jest ogień olimpijski przekazywany wprost z legendarnego Olimpu.
Wiersz rozpoczyna się fragmentem:
„Olimpijczycy – na start!
Kto dalej? Kto wyżej? Kto szybciej?”.
Wskazuje on na to, że zawody niedługo się rozpoczną. Podmiot liryczny będący narratorem zastanawia się nad tym jaki będzie przebieg rywalizacji. Zadaje pytania retoryczne, które nadają dziełu dynamiki i wywołują ciekawość u czytelnika.
Dalsza część utworu brzmi następująco:
„O tyczce – jak ptak – w powietrze,
Co struną drży dźwięczną jak skrzypce.”.
Ten fragment dotyczy zawodów tyczkarzy. Jest to pasjonująca dyscyplina lekkoatletyczna.
Tutaj podmiot liryczny porównuje tyczkę do struny. Ona bowiem w trakcie skoku drży podobnie jak część instrumentu. Zawodnicy wzbijają się dzięki niej na duże wysokości co wywołuje owe drgania.
Zacytujmy drugą strofę utworu w celu dalszej analizy:
„A teraz – oszczepy – w dal mknijcie!
Kto kogo dzisiaj zwycięży?
Oszczepy jak strzały w błękicie.
A oto dysk zawisł – jak księżyc”.
Tutaj wspomniana jest rywalizacja w rzucie oszczepem. Robi ona duże wrażenie na widzach przyglądających się sportowcom. Poeta tutaj porównuje je do strzał odbijających się na tyle niebieskiego nieba. Obraz przedstawia zatem niesamowity widok, który możemy sobie wyobrazić przyswajając tekst.
Następnie wspomniany jest rzut dyskiem. Dyscyplina ta ukazuje jak wielką siłą może wykazać się człowiek. Wyprowadzając dysk na dalekie odległości potrafi zaimponować nawet najbardziej wymagającemu obserwatorowi.
Dysk jest też porównany do księżyca, który znajduje się nocą na niebie. Podmiotowi lirycznemu przedmiot kojarzy się więc z ziemskim satelitą.
Ostatnia strofa utworu brzmi następująco:
„Ktoś biegnąc zachłysnął się pędem –
Krew w skroniach, wzmożony rytm serca.
Kto pierwszy?
Ja będę! Maratończyk – zwycięzca”.

W tym momencie narrator nawiązuje do zawodów w biegach. Sportowcy osiągają niesamowite prędkości w drodze do mety. Stąd poeta zastosował w utworze tak dynamiczny opis.
Dzięki takiemu sposobowi napisania wiersza każdy z czytelników może czuć się uczestnikiem przedstawionych wydarzeń. Jest to niesamowite zjawisko.
Dzieło można też rozumieć w inny sposób. Olimpijczykiem może być każdy z nas. Ludzie na co dzień muszą pokonywać wiele trudności, niczym sportowcy. W końcu jednak wyjdą z każdego problemu na prostą do mety i określonego celu.
Utwór został stworzony za pomocą prostego języka. Jest zrozumiały zarówno dla młodego jak i dorosłego czytelnika. Zapewnia wesoły nastrój. Przedstawia piękno i atmosferę sportowej rywalizacji. Wiersz jest zbudowany z trzech zwrotek. Każda ze strof jest stworzona z czterech wersów. W nich występują rymy niedokładne.
W dziele pojawiają się następujące środki stylistyczne:
– Porównania: „dysk zawisł – jak księżyc”, „Oszczepy jak strzały w błękicie”, „O tyczce – jak ptak – w powietrze”, „Co struną drży dźwięczną jak skrzypce”;

– Metafora: „Ktoś biegnąc zachłysnął się pędem”;

– Epitety: „wzmożony rytm”, „struną dźwięczną”.

– Wykrzyknienia: „Ja będę!”, „w dal mknijcie!”;

– Pytania retoryczne: „Kto dalej?”, „Kto wyżej?”, „Kto szybciej?”, „Kto kogo dzisiaj zwycięży?”, „Kto pierwszy?”.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!