Nad stawem – Leopold Staff – Analiza i interpretacja

Leopold Henryk Staff to polski poeta i eseista. Urodził się 14 listopada 1878 roku we Lwowie, zaś zmarł 31 maja 1957 roku w Skarżysku – Kamiennej. Był jednym z najważniejszych twórców we współczesnym klasycyzmie. W okresie międzywojennym należał do skamandrytów, grupy poetyckiej, której nazwa wzięła się od rzeki Skamander, która opływała Troję.
Był synem cukiernika Franciska Staffa. Ukończył gimnazjum we Lwowie, a następnie w tym samym mieście studiował filozofię oraz romanistykę. Przez wiele lat działał w grupie Płatenicy, która spotykała się w willi Maryli Wolskiej niedaleko Ossolineum, we Lwowie.
Najbliższym przyjacielem Leopolda Staffa był ksiądz Antoni Boratyński, który przez wiele lat pomagał pisarzowi, wspierał go i w trudnych chwilach. W czasie I wojny światowej przebywał w Charkowie. Od 1933 roku był prezesem Polskiej Akademii Literatury. W czasie II wojny światowej przebywał w Warszawie, zaś tuz po jej zakończeniu na pewien czas przeniósł się do Krakowa. W czasie wojny Niemcy uznawali jego twórczość za szkodliwą, przeznaczoną do zniszczenia.
Za swoje osiągnięcia w podnoszeniu na duchu Polaków został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Po śmierci spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (grób 68/69).
Poezja Staffa jest niezwykle niejednoznaczna. Mimo że w centrum jego zainteresowań znajdował się zazwyczaj kult klasycznych wartości, to jednak widać w niej także pewnego rodzaju napięcie oraz bardzo dużą skłonność do przeciwieństw („pogodny smutkiem” czy „słodycz smutna”).
Jako że Staff urodził się w niezwykle dramatyczny, lecz jednocześnie ciekawych czasach należał do aż trzech epok literackich. Dzięki swojemu pisarskiemu kunsztowi wspaniale odnalazł się każdej z nich i był niekwestionowanym autorytetem dla wielu ówczesnych początkujących pisarzy.

W mojej pracy pragnę przybliżyć wiersz Leopolda Staffa pod tytułem „Nad stawem”.
Wiersz ten wchodzi w skład tak zwanej liryki opisowej. Wiersz złożony jest z dwóch zwrotek, każda liczy po cztery wersy, więc ma on budowę stroficzną.
Każdy z jego wersów liczy 9 sylab, więc możemy powiedzieć,