O poecie i biedronce – Wanda Chotomska – Analiza i interpretacja

Kilka słów o autorce

Wanda Maria Chotomska urodziła się 26 października 1929 roku w Warszawie. Było to w rodzinnym mieszkaniu w kamienicy przy ul. Wroniej 2 w stolicy. Zmarła natomiast w tym samym mieście 2 sierpnia 2017 roku. Studiowała na Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Jej debiut literacki datuje się na 1949 rok. Odbył się on na łamach tygodnika „Świat Młodych”. Wanda Chotomska była wybitną polską pisarką. Jej twórczość była skierowana w stronę dzieci i młodzieży. Znana jest także jako twórczyni cyklu telewizyjnego pod tytułem „Jacek i Agatka”. Emitowano go w telewizji od 1962 do 1973 roku. Była również członkinią Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 1969 roku została laureatką Orderu Uśmiechu. Jej twórczość jest powszechnie omawiana w szkołach na lekcjach języka polskiego. Imieniem Wandy Chotomskiej mianowano wiele szkół i przedszkoli np. w Kiełczowie.

Analiza i interpretacja utworu

Wiersz pod tytułem „O poecie i biedronce” autorstwa Wandy Chotomskiej opowiada o tytułowym artyście.
Już w pierwszym wersie poetka nawiązuje do owego twórcy. Blady mężczyzna tworząc swoje dzieła używał zapełnionych po brzegi szuflad. Miał w nich schowane bowiem znaki interpunkcyjne potrzebne do pisania wierszy.
Cytując fragment pierwszej strofy utworu:
„w pierwszej – przecinki, w drugiej – nawiasy,
w trzeciej – średniki, w czwartej – myślniki,
w piątej – dwukropki i wykrzykniki,
znaki pytania, kropek pół kilo
i cudzysłowów niemałą ilość.”
Tak więc prezentowały się zacne zapasy artysty.
W drugiej i trzeciej zwrotce podmiot liryczny wspomina o porządku jaki panował w szufladach.
Dzięki temu poeta układał zacne i ułożone wiersze. Takie właśnie najlepiej się czyta, co docenia sama autorka.

Cytując fragment:
„Tutaj ! dał dla okrasy,
tam jakieś słowo ujął w ( ),
nagłym , przecinał zdania
lub stawiał po nich ?

Ponieważ myślał, pisząc wierszyki,
często do wierszy wstawiał – –,
czasem „”, czasem :
i nie żałował na końcu …”.

Artystka zaznacza tym samym jak ważne w tworzeniu literatury są zasady interpunkcji. Wprowadzają one ład w dziełach, ubarwiają je i nadają im sens. Na przykład znaki zapytania podkreślają pytania, a wykrzykniki – wykrzyknienia. Cudzysłów musimy użyć, gdy coś cytujemy, a myślnik, gdy się do czegoś odnosimy. Dwukropek, gdy coś wymieniamy, a nawiasy w momencie, w którym o czymś wspominamy.
W czwartej strofie przenosimy się ponownie do tytułowego poety.
Ten po napisaniu cudownych stu wierszy w zaledwie sto dni, powziął się napisać sto pierwsze dzieło. Po otworzeniu magicznych szuflad okazało się jednak, że nie ma w nich potrzebnych mu znaków. Twórca posmutniał. Zabrakło mu bowiem przecinków, nawiasów,
średników, myślników, a także
dwukropków i wykrzykników.
W takiej sytuacji artysta nie mógł stworzyć kolejnego wiersza. Był zawiedziony obrotem sytuacji. W związku z nimi chciał złamać nawet swoje cenne pióro, którym napisał przecież tyle wartościowych dzieł. Nie dał jednak rady się na to zdecydować. Na szczęście schował przedmiot z powrotem w bezpieczne miejsce. W pewnym momencie znów postanowił zajrzeć do cudownej szuflady. Znalazł tam siedem kropek, a z nich wkrótce stworzył biedronkę.

Utwór jest napisany prostym i zrozumiałym językiem. Służy przyswajającym go czytelnikom w nabywaniu ważnej wiedzy dotyczącej interpunkcji. Bowiem warto zaznaczyć, że w szczególności młodzi ludzie jej potrzebują. Zatem czytanie treści tego wiersza to nauka poprzez zabawę. Dzieło Wandy Chotomskiej jest przyjemne w odczuciu, ponieważ poetka opisała zasady pisowni w ciekawy, kreatywny sposób. Bajkowe ukazanie znaków interpunkcyjnych w szufladach w szczególności oddziałuje na dziecięce umysły. Pobudza maluchy do kreatywnego myślenia, kontynuowania przedstawionej historii i samodzielnego tworzenia nowych rzeczy. Jak wiadomo przecież budowanie rozległej wyobraźni jest bardzo potrzebne do prawidłowego rozwoju młodego człowieka.

Wiersz zbudowany jest z pięciu strof. Mają one różną ilość wersów. Utwór napisano dziesięciozgłoskowcem.
Możemy w nim znaleźć rymy parzyste.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!