Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja

,,Pamiętajcie o ogrodach” – wiersz, którego tekst wykorzystano później przy tworzeniu piosenki (do której melodię / muzykę napisał Jan Pietrzak) o tym samym tytule. Jest to utwór autorstwa Jonasza Kofty (urodzonego 28 listopada 1942 roku – zmarłego 19 kwietnia 1988 roku) – wybitnego polskiego pisarza, XX wieku.
Utwór ten składa się z dziewięciu zwrotek, gdzie w każdej są po cztery wersy o zróżnicowanej długości (od czterech do dziesięciu sylab). Jest to wiersz stroficzny, czyli taki, który składa się ze strof, wolny posiadający wersy różnej długości z czego niektóre z nich się powtarzają. Występują rymy wewnątrz wersów (np. bluszczem – kwiatem) w układzie parzystym (to znaczy linia pod linią) i rymy końcowe (np. przyszliście – liście) w układzie przeplatanym (to znaczy co dwie linie). Zauważyć można, że rymy te są dokładne lub niedokładne, a także żeńskie lub męskie.
W wierszu występują środki stylistyczne.
Wyliczyć można około ośmiu niepowtarzających się epitetów są to: ,,poszumem traw”, ,,tylu spraw”, ,,kroplą pamięci”, ,,nicią pajęczą”, ,,świeżością rzewną”, ,,za ciasnym bucie”, ,,twardy bruk”, ,,przejrzyste rzeki” oraz trzech powtarzających się co jakiś czas określeń takich jak: ,,żar epoki”, ,,żaden schron”, ,,żaden beton”, które są równocześnie anaforami (czyli celowym powtórzeniem tego samego słowa wewnątrz lub na początku wersu lub zwrotki). Anaforami nie będącymi jednocześnie epitetami są: ,,tylko drzewa”, ,,tylko liście”.
Do środków artystycznego wyrazu można by zaliczyć także onomatopeję (czyli wyraz dźwiękonaśladowczy) – ,,poszumem traw”.
Czytając i analizując ten utwór można natknąć się na nieliczne przenośnie przykładem, których jest wers – ,,W żar epoki użyczą wam chłodu”. Metaforę tę można próbować tłumaczyć w następujący sposób: idąc wraz z rozwojem cywilizacji, postępem świata, natykamy się na pozytywne czynniki, lecz nie możemy zapomnieć o tych negatywnych (chłodnych) czynnikach, które wiecznie dają się we znaki
Doszukać można się także ożywienia (mówiąc bardziej profesjonalnie – animizacji): ,,drzewem co stoi”, aczkolwiek nie musi być ono zaliczane, brane przez nas pod uwagę.
Podmiot liryczny nie określa w bezpośredni sposób odbiorcy wiersza, wszakże możemy się domyślić do kogo mówi między innymi po formie czasowników – poszliście, pamiętajcie, których używa (druga osoba liczby mnogiej – wy).Przypuszczać można, albo nawet raczej być pewnym, że odbiorcą wiersza nie jest jedna osoba, a grupa osób (prawdopodobnie adresowany jest do wszystkich, którzy go czytają). Człowiek ten, który mówi do nas poprzez wiersz nie ujawnia kim tak naprawdę jest, nie mówi nam tego wprost (możemy być przekonani, że na pewno jest człowiekiem, istotą rozumną).
Autor odwołuje się do przyrody. Możemy wywnioskować, że pisarz, nawiązując do natury próbuje nam zobrazować biblijny raj – ogród Eden, dlatego że według biblii to właśnie stamtąd wyszedł człowiek (Pamiętajcie o ogrodach / Przecież stamtąd przyszliście).
W znikomej części utworu odwołuje się także do rzeczy współczesnych nam – ludziom, którzy zapewne nie poznają w stu procentach prawdziwej przyrody. Mówi dokąd mamy uciekać (przypuszczalnie od teraźniejszego świata, który zastępuje nam prawdziwą naturę sztucznością).
Podmiot liryczny, który zasadniczo radzi nam chronić się przed współczesnością i jej dokonaniami zapewne tęskni za naturą, za czasami, które były kiedyś i na pewno nie wrócą, za życiem, które pamiętają tylko nie liczni.
Wiersz ten, jest poniekąd upomnieniem, wskazówką dla nas ludzi, abyśmy nie dali się pochłonąć współczesności, byśmy wracali do przyrody i się nią cieszyli, dostrzegali jej piękno jak dawniej. Człowiek ten podświadomie radzi nam, żebyśmy stali murem za ochroną naturalnych terenów, nie niszczyli tych, które jeszcze pozostały. Lepiej korzystać z tych w pełni prawdziwych, naturalnie stworzonych, niż tych sztucznie wytworzonych przez człowieka. Ludzie nie zdają sobie sprawy z tego jaką stratę stanowi ubytek prawdziwej roślinności na naszej planecie.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!