Pieśń Legionów Polskich we Włoszech – Józef Wybicki – Analiza i interpretacja
Autorem „Pieśni Legionów Polskich we Włoszech” – dzisiaj „Mazurek Dąbrowskiego” – jest Józef Wybicki. Pieśń została napisana z okazji wymarszu legionistów z miasta Reggio w Italii w 1797 roku. Prawdopodobnie sam autor odśpiewał ją wówczas do prostej ludowej melodii. Od roku 1927 roku „Mazurek Dąbrowskiego” jest oficjalnym hymnem narodowym. Wymowa utworu jest optymistyczna, co podkreśla żywy, taneczny rytm mazurka – popularnego wówczas tańca ludowego.
W początkowej części utworu patrioci wyrażają swoją chęć do udziału w walkach. Wierzą, iż pomimo że Polska znajduje się pod zaborami, to kraj ten będzie istnieć, dopóki ludzie wierzą i chcą walczyć. Można tutaj zaobserwować motyw tyrtejski: „Co nam obca moc wydarła/ Szablą odbijemy”. W ten sposób obywatele zagrzewani są do walki i rozbudzana jest w nich wiara w możliwość wyrwania się z ucisku nieprzyjaciela. Polacy mają świadomość swojej trudnej sytuacji politycznej, a jednak widzą szansę na odzyskanie niepodległości.
W refrenie wspominana jest historyczna postać – Jan Henryk Dąbrowski – bohater walk o niepodległość, twórca Legionów Polskich we Włoszech. Autor, który współtworzył Legiony, wyraził nadzieję powrotu do Polski właśnie pod dowództwem generała Dąbrowskiego. Józef Wybicki w kolejnej strofie wprowadza postać Stefana Czarnieckiego – bohatera polskiego, osobę historyczną. Autor w ten sposób chce pokazać, że pomimo tego, iż losy Polski wielokrotnie były zagrożone, to dzięki takim bohaterom jak Czarniecki, rodacy byli w stanie stawić czoło wszelkim przeciwnościom i każdemu wrogowi. W Pieśni opiewany jest również Napoleon Bonaparte. To właśnie z nim Polacy wiązali bardzo duże nadzieje na odzyskanie niepodległości. Według Józefa Wybickiego, sam Bonaparte jest wzorem do naśladowania, osobą, w której należy upatrywać się autorytetu dla każdego dowódcy. Głosił on bowiem hasło: wolność, równość, braterstwo. Autor wierzył, że dzięki tym trzem wartościom, Polacy są w stanie zwyciężyć i stworzyć godne państwo na miarę każdego człowieka. Podczas zaborów to Niemcy i Rosja byli głównymi wrogami kraju, którzy doprowadzili do upadku państwa polskiego. Dlatego też w hymnie widoczna jest zapowiedź powstania państwa demokratycznego, które ma być wspólnym celem wszystkich obywateli, a zgoda między nimi to metoda na odniesienie sukcesu.
W hymnie występują także scenki rodzajowe, a mianowicie ojciec ze wzruszeniem zwraca się do swej córki Basi. W ten sposób autor pokazał, jakie panowały wówczas nastroje społeczeństwa. Kiedy widać szansę na zwycięstwo Polaków, obywatelom towarzyszyła radość i nadzieja. Ponieważ państwo znajdowało się pod zaborami przez wiele lat, to ludzie są zmęczeni tą wojną, mają dość wroga i życia w ucisku. Ostatecznie cały naród wypowiada się jednogłośnie, że mają dosyć niewoli. Widzą nadzieję w powstaniu Kościuszkowskim, wierzą, że Bóg będzie przychylny dla samego Kościuszki w powstaniu przeciwko Rosji i Prusom. Autor wyraża w ten sposób istotę wiary w losy narodu i ufność w Bożą opatrzność.
Dedykowana legionistom pieśń ma zagrzewać ich do walki, ale przedstawia również konieczność poświęcenia się, aby odzyskać wolność. Jest to wyraz zgody na nieuniknioną śmierć w boju, aby kolejne pokolenia mogły wzrastać w atmosferze pokoju. Podmiot zbiorowy wypowiada się w pierwszej osobie liczby mnogiej, co wyraża pragnienia odzyskania niepodległości wszystkich obywateli. Występowanie podmiotu lirycznego potwierdzają formy czasownikowe: „przejdziem”, „będziem” oraz formy zaimkowe „nas”, „nam”. W pieśni występują takie środki stylistyczne, jak np. epitety: „obca moc”, „szwedzkim rozbiorze”; wykrzyknienia: „Dosyć tej niewoli!”; a także wielokrotne powtórzenia „marsz, marsz”, które podkreślają istotę zaangażowania się w walkę i wzmacniają ważność misji, jaką jest ratowanie ojczyzny.
Przywołane w hymnie odwołania do zwycięskich wydarzeń historycznych Polaków mają stanowić dowód wiary w możliwość wyrwania się z ucisku. Polska przedstawiona jest jako naród walczący, który się nie poddaje i walczy w obronie swoich rodaków. Chwalebne osiągnięcia dowodzą silnej woli walki obywateli i gotowości do poświęcenia się w imię dobra wspólnego.
Sprawdź również:
- Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
- Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
- Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
- Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
- Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
- List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
- Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
- Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
- Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
- Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja
Dodaj komentarz jako pierwszy!