Przyjaciele – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

"; �pują prosta stylistyka i prosty język. Podmiot liryczny występuje w roli gawędziarza, który przedstawia wydarzenia w sposób ironiczny, prześmiewczy, a zarazem żywiołowy, podniesionym głosem.
Bajka nie opisuje szczegółowo cech i osobowości bohaterów, a jedynie zwrócona uwagę na ich postawę.
Przykładowe środki stylistyczne występujące w utworze: 
a) personifikacja; b) epitety; c) porównania („nuż po pniu skakać jak dzięciołek”; „maca: jak trup leży”);d) pytanie retoryczne („Ale co on tak długo tam nad tobą sapał, / Jak gdyby coś miał powiadać na ucho?“);e) wykrzyknienie („Kumie!; Było z Tobą krucho!”)’f) antropomorfizacja.W wierszu możemy spotkać również mowę niezależną.
Interpretacja”Przyjaciele” to historia o szczególnych relacjach pomiędzy dwoma przyjaciółmi – Mieszkiem i Leszkiem. Mężczyźni uznawani są za wzór przyjaźni. Są nierozłączni, wszystkim się dzielą po równo i sprawiedliwie, a także wszystko wykonują wspólnie.
Pewnego razu rozmawiali, spacerując po lesie, aż nagle usłyszeli donośny ryk i ujrzeli niedźwiedzia.
Leszek, nie czekając ani chwili, szybko i zwinnie wdrapał się na wierzchołek drzewa. Mieszek nie potrafił wspinać się po drzewach. Stojąc przy pniu dęba, prosił przyjaciela o udzielenie pomocy. Ten, siedząc nie wierzchołku drzewa, nie miał zamiaru spełnić prośby przyjaciela. Blady ze strachu Mieszek, zobaczywszy niedźwiedzia zbliżającego się w jego stronę, padł pod dębem. Obwąchany dokładnie przez niedźwiedzia został uznany przez zwierzę za nieboszczyka. Niedźwiedź wzgardził takim jedzeniem i udał się do lasu. Leszek, nie widząc już zagrożenia, zszedł z drzewa. Był zadowolony, że miś nie zrobił krzywdy pozostawionemu na dole przyjacielowi. Zaciekawiony Leszek dopytywał Mieszka, dlaczego niedźwiedź tak dużo czasu przy nim był. Ten mu odpowiedział, że miś zdradził mu do ucha przysłowie niedźwiedzie: „prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie”.
„Przyjaciele” to bajka z morałem, który pokazuje istotę prawdziwej przyjaźni. Pokazuje sytuację, w której przyjaźń wystawiona jest na próbę i podlega weryfikacji, a słowa należy zamienić w działanie, aby udowodnić, że jest się czyimś prawdziwym przyjacielem.