Ptasie radio – Julian Tuwim – Analiza i interpretacja

O autorze
Julian Tuwim urodził się 13 września 1894 roku w Łodzi, a zmarł 27 grudnia 1953 roku w Zakopanem. Urodził się w rodzinie żydowskiej. Popularny poeta dwudziestolecia międzywojennego. Polski poeta, twórca wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek. Zajmował się również tłumaczeniem poezji rosyjskiej, francuskiej, niemieckiej oraz łacińskiej. Z jego inicjatywy został, założony kabaret Pod Pikadorem i grupa literacko-poetycka Skamander. Współpracował z tygodnikiem Wiadomości Literackie.
Używał wielu pseudonimów między innymi: Oldlen, Tuvim, Schyzio Frenik, Jan Wim, Pikador.
Julian Tuwim to twórca między innymi:
– Kwiaty Polski,
– Lokomotywa,
– Bambo,
– Ptasie radio,
– Rzepka,
– Słoń Trąbalski,
– Wspomnienie.

Julian Tuwim został odznaczony wieloma nagrodami:
– Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie,
– Order Sztandaru Pracy I klasy,
– Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
– Złoty Wawrzyn Akademicki,
– Nagroda Państwowa I stopnia,
– Nagroda Literacka miasta Łodzi,
– Nagroda polskiego PEN Clubu,
– Doktorat honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego.

Geneza
Wiersz Juliana Tuwima Ptasie radio został wydany w 1938 roku w zbiorze wierszy pod tytułem Lokomotywa i inne wesołe wierszyki dla dzieci. To opowieść o ptasiej audycji radiowej, która uczula nas na pomijanie walorów przyrody, a zwraca uwagę na relacje panujące w danym środowisk.

Analiza
W utworze Ptasie radio został napisany w lekkim i humorystycznym stylu. Podmiot liryczny przedstawiony zostaje jako liryka bezpośrednia. To osoba, która relacjonuje ma przebieg ptasiej audycji radiowej.
Wiersz Ptasie radio to wiersz o nieregularnej budowie strof i sylab. Ma on 9 zwrotek o różnej liczbie wersów:
– pierwsza zwrotka ma 17 wersów,
– druga, trzecia, czwarta zwrotka ma 8 wersów,
– piąta zwrotka ma pięć wersów,
– szósta zwrotka ma cztery wersy,
– siódma zwrotka ma pięć wersów,
– ósma zwrotka ma dziewięć wersów,
– dziewiąta zwrotka ma dwanaście wersów.
Dzięki zastosowaniu różnej liczby sylab w wersie od 3 do 15, które nie powtarzają się regularnie utwór zyskał na swojej dynamiczności.

Poeta w wierszu zastosował rymy żeńskie parzyste AABBCC:
– jaskółka – kukułka, czubatka – dzierlatka, jemiołuszka – pośmieciuszka.
Środki stylistyczne występujące w wierszu tj.:
– elementy dialogu- kłótni
– apostrofy – proszę, niech każdy nastawi aparat, Patrzcie go! Nastroszył piórka!,
– wykrzyknienia – Halo, halo!, Patrzcie go!, Dość tych arii, dość tych liryk!, Daj tu! Rzuć tu!,
– onomatopeje – ćwir ćwir czyrik, kukuryku, kuku! kuku!, stuku! puku!, Pitpilitać i pimpilić,
– personifikacje – Muszę zajrzeć do słownika, by zrozumieć śpiew słowika, sfrunęły się ptaszki dla odbycia narad,
– metafora – kogut na patyku,
– pytania retoryczne – Co masz?, Wiórek?, Byłaś gdzie?, Piórko? ,Ziarnko?,
– wyliczenia – Po pierwsze, Po drugie, Słowik, wróbel, kos, jaskółka, Kogut, dzięcioł, gil, kukułka…….,
– porównania – I wydziera się jak kurka!.

Interpretacja
Wiersz opowiada nam o przebiegu ptasiej audycji radiowej nadawanej z brzozowego gaju.
Na wysłuchanie audycji zaproszone są wszystkie ptaki. Prowadzący przedstawia plan przebiegu audycji. Cztery pierwsze punkty to nurtujące kwestie ptasiego raju. Punkt piąty to otwarta dyskusja dla chętnych ptasich słuchaczy, których zgromadziło się dwadzieścia pięć.
Zgodnie z wyczytaną kolejnością pierwszy głos zabrał słowik. Mimo pięknego głosu nikt z zebranych nie zrozumiał jego śpiewu. Wróbel, aby zrozumieć słowicze trele, musiałby skorzystać ze słownika i wyśmiewa śpiew słowika, który widziałby w cyrku lub w teatrze. Po uwagach do przedmówcy wróbel zaczął swoją ćwiekową mowę. I ta mowa nie była zrozumiała dla pozostałych zgromadzonych, co spowodowało pasmo nieporozumień. Głośne ćwierkanie oburzyło piejącego koguta, co nie spodobało się kukułce. Na kukanie kukułki, odpowiedział dzięcioł, stukając w drzewo. Do ptaków dołączyła czajka, która prosi na pomoc przepiórkę. Po pewnym czasie w ptasim radiu zrobił się hałas i zamieszanie. Ptaki przekrzykują się nawzajem, zabierając sobie materiały potrzebne do budowy gniazda. Do bijących i awanturujących się ptaków zostaje wezwana ptasia policja. Tym akcentem kończy się leśna audycja.

Wiersz Ptasie radio przedstawiam na różnorodność gatunków ptaków, które żyje z człowiekiem w symbiozie. Sytuacja, która miała miejsce podczas audycji – kłótnie i spory możemy porównać do świata ludzi – spotkań towarzyskich czy też obrad parlamentarnych. Żyjemy w tym samy kraju, porozumiewamy się tym samym językiem, mamy inne spojrzenie na zagadnienia prywatne i publiczne, często przekrzykujemy siebie nawzajem, co wywołują spory oraz konflikty. Często nie szukamy polubownych rozwiązań, które będą przynosiły korzyści dla ogółu.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!