Ptasie radio – Julian Tuwim – Analiza i interpretacja
Zamień czytanie na oglądanie!
O autorze
Julian Tuwim urodził się 13 września 1894 roku w Łodzi, a zmarł 27 grudnia 1953 roku w Zakopanem. Urodził się w rodzinie żydowskiej. Popularny poeta dwudziestolecia międzywojennego. Polski poeta, twórca wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek. Zajmował się również tłumaczeniem poezji rosyjskiej, francuskiej, niemieckiej oraz łacińskiej. Z jego inicjatywy został, założony kabaret Pod Pikadorem i grupa literacko-poetycka Skamander. Współpracował z tygodnikiem Wiadomości Literackie.
Używał wielu pseudonimów między innymi: Oldlen, Tuvim, Schyzio Frenik, Jan Wim, Pikador.
Julian Tuwim to twórca między innymi:
– Kwiaty Polski,
– Lokomotywa,
– Bambo,
– Ptasie radio,
– Rzepka,
– Słoń Trąbalski,
– Wspomnienie.
Julian Tuwim został odznaczony wieloma nagrodami:
– Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie,
– Order Sztandaru Pracy I klasy,
– Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
– Złoty Wawrzyn Akademicki,
– Nagroda Państwowa I stopnia,
– Nagroda Literacka miasta Łodzi,
– Nagroda polskiego PEN Clubu,
– Doktorat honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego.
Geneza
Wiersz Juliana Tuwima Ptasie radio został wydany w 1938 roku w zbiorze wierszy pod tytułem Lokomotywa i inne wesołe wierszyki dla dzieci. To opowieść o ptasiej audycji radiowej, która uczula nas na pomijanie walorów przyrody, a zwraca uwagę na relacje panujące w danym środowisk.
Analiza
W utworze Ptasie radio został napisany w lekkim i humorystycznym stylu. Podmiot liryczny przedstawiony zostaje jako liryka bezpośrednia. To osoba, która relacjonuje ma przebieg ptasiej audycji radiowej.
Wiersz Ptasie radio to wiersz o nieregularnej budowie strof i sylab. Ma on 9 zwrotek o różnej liczbie wersów:
– pierwsza zwrotka ma 17 wersów,
– druga, trzecia, czwarta zwrotka ma 8 wersów,
– piąta zwrotka ma pięć wersów,
– szósta zwrotka ma cztery wersy,
– siódma zwrotka ma pięć wersów,
– ósma zwrotka ma dziewięć wersów,
– dziewiąta zwrotka ma dwanaście wersów.
Dzięki zastosowaniu różnej liczby sylab w wersie od 3 do 15, które nie powtarzają się regularnie utwór zyskał na swojej dynamiczności.
Poeta w wierszu zastosował rymy żeńskie parzyste AABBCC:
– jaskółka – kukułka, czubatka – dzierlatka, jemiołuszka – pośmieciuszka.
Środki stylistyczne występujące w wierszu tj.:
– elementy dialogu-
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
- Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
- Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
- Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
- Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
- Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
- List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
- Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
- Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
- Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
- Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja
Dodaj komentarz jako pierwszy!