Rozmowa z aktorem – Konstanty Ildefons Gałczyński – Analiza i interpretacja

#Konstanty Ildefons Gałczyński urodził się 23 stycznia 1905 roku w Warszawie, a zmarł 6 grudnia 1953 roku w tym samym mieście. Był znanym i niezwykle cenionym polskim poetą, autorem wielu utworów, Teatrzyku Zielona Gęś.
Był synem technika kolejowego oraz córki restauratora. Urodził się w starej warszawskiej kamienicy mieszczącej się przy ulicy Mazowieckiej. W młodych latach często zmieniał miejsce zamieszkania, przebywał na ulicy Hortensji, Chmielnej oraz Towarowej.
Uczęszczał do Szkoły Technicznej Kolei Warszawsko – Wiedeńskiej, więc prawdopodobnie miał początkowo plan, by kontynuować karierę ojca. Wkrótce spokojne życie zostało przerwane przez wybuch I wojny światowej. Na szczęście Konstanty wraz z mamą i ojcem bezpiecznie dotarł do Moskwy. To właśnie tam odkrył swój talent pisarski i zaczął pierwsze próby tworzenia wierszy. Był niezwykle przedsiębiorczym uczniem, założycielem szkolnej gazety pod tytułem „Dyscypuł”.
Jego debiut pisarski miał miejsce w 1923 roku, gdy w „Rzeczpospolitej” ukazał się pierwszy jego utwór. W 1929 roku Konstanty Ildefons po raz pierwszy użył swojego pseudonimu artystycznego Karakuliambro, gdy opublikował felieton w „cyruliku Warszawskim” pod tytułem „Korporanci odróżniają się”.
Dnia 1 czerwca 1930 roku poślubił Natalię Awałow w soborze metropolitarnym Świętej Równej Apostołom Marii Magdaleny w Warszawie. W trakcie swojej kariery zawodowej pełnił rolę attaché kulturalnego w Berlinie, pracował także w audycję radiową w Wilnie.
Gdy wybuchła II woja światowa został wcielony do armii. Walczył w kampanii wrześniowej, był nawet przez pewien czas w niewoli radzieckiej, a następnie niemieckiej. Dużą część okupacji spędził w stalagu XI w Dornitz. Wiele jego wierszy z tamtego okresu pisał na blankietach obozowych.
Po wojnie przez pewien czas przebywał w Paryżu oraz Brukseli. Do Polski powrócił w 1946 roku i osiadł w Krakowie.
Zmarł 6 grudnia 1953 roku z powodu trzeciego zawału serca. Spoczął na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Po kilkunastu latach obok niego złożono jego żonę Natalię.
Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Teksty Konstantego Ildefonsa są niezwykle rytmiczne, więc wielu artystów wykorzystywało je jako słowa piosenki. Jako przykłady mogę podać:
– „Balladę o dwóch siostrach”, którą śpiewał Kazik Staszewski z Kultem oraz Stan Borys
– „Deszcz” wykonywany przez Annę Marię Jopek i Marka Jackowskiego
– „Na sto na dwa” śpiewał Jan Kobuszewski
– „Gdybyś mnie kiedyś” z repertuaru Katarzyny Groniec
– „Liryka, liryka” w wykonaniu Grzegorza Turnaua
– „Ocalić od zapomnienia” w wykonaniu Marka Grechuty
i wiele innych.

##Wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Rozmowa z aktorem” opisuje niezwykle ważną rolę sztuki w życiu każdego człowieka. Praca na scenie w niesamowity sposób potrafi wpływać na ludzi. Podnieść ich na duchu, rozśmieszyć, gdy mają zły humor lub wycisnąć łzy, gdy oglądane przedstawienie jest smutne czy melancholijne.
Podmiotem lirycznym w wierszu jest sam jego autor. Najważniejszy wers w całym utworze brzmi „I JEDNO JEST; AKTOR I ONI”, co pokazuje, że w prawdziwej sztuce najbardziej istotne jest połączenie dusz na linii aktor – widz. W czasie krótkiej chwili, gdy aktor przebywa na scenie tworzy się pewnego rodzaju wspólnota serc.
W wierszu możemy wymienić szereg środków stylistycznych:
– epitety „serdeczna sprawa”
– porównania „słowa … poczynają biec jak chmury złote”
– anafory „jeszcze, jeszcze”
– powtórzenia „chodzę i chodzę”
– wyliczenia „papieros, cienie od gestów, dym nad świecą”

###Wiersz „Rozmowa z aktorem” to przykład liryki bezpośredniej. Złożony jest z ośmiu zwrotek. Rymy są nieregularne, wersy mają różną długość (od pięciu do dziewiętnastu sylab).
Moim zdaniem zawód aktora jest jednym z tych najbardziej ciekawych. Dzięki takiej pracy można pośrednio wpływać na uczucia i nastrój innych ludzi. Dać im chwilkę relaksu, śmiechu czy zadumy. Bardzo możliwe, że podobne odczucia do tej profesji żywił Konstanty Ildefons Gałczyński, co wywołało impuls do napisania tego wiersza.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!