Smutny wiersz – Danuta Wawiłow – Analiza i interpretacja

Danuta Wawiłow urodziła się 14 kwietnia 1942 roku w Koźmodiemiansku, a zmarła 29 maja 1999 roku w Warszawie.
Była ona polską pisarką, autorką książek dla dzieci i młodzieży. Była również pomysłodawczynią wielu znanych słuchowisk radiowych. Ukończyła filologię rosyjską na Moskiewskim Uniwersytecie imienia Łomonosowa oraz filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim.
Jej debiut pisarski miał miejsce w roku 1961, gdy miała zaledwie 19 lat, w dwutygodniku „Współczesność”. Po urodzeniu dzieci, córki i syna, postanowiła pisać dla dużo młodszej publiczności. Jest autorką wielu baśni poetyckich, między innymi: „Bajka o królewiczu”, „Baśń o kalejdoskopach i babie” „O stu Lulach”. Jej wiersze na stałe zagościły w sercach dzieci a część z nich została włączona do programu nauczania w klasach 1 – 3 w szkole podstawowej. Przez kilka lat prowadziła Klub Ludzi Artystycznie Niewyżytych, w którym młodzież mogła brać udział w warsztatach pisarskich, kursach pantomimy, muzyki, fotografii i tańca.
Część utworów młodych poetów została wydana w tygodniku „Filipinka” oraz w antologii wierszy uczestników tych spotkań.
Uwielbiała pracę z młodzieżową i jej poczucie humoru. W swoich utworach wielokrotnie zajmowała się problemem braku miłości, odrzucenia czy braku tolerancji. Nigdy nie bagatelizowała problemów najmłodszych i zawsze wyciągała ku nim pomocną dłoń.
Razem ze swoją córką Natalią opublikowały powieść pod tytułem „Wierzbowa 13” oraz książki „Imienniczek”, „Trójkątna Karolina”, „Wiersze dla dzieci”, „Terefere ku – ku”.
Jej córka również poszła w ślady swojej mamy, gdyż pracuje jako tłumaczka i autorka książek dla dzieci.
Syn Kostek, także został swego rodzaju poetą, lecz swoje zapędy artystyczne skierował w kierunku muzyki. Jest klawiszowcem, wokalistą i kompozytorem. Członkiem zespołów 19 Wiosen, Najakotiva, The Leszczer’s oraz Super Girl & Romantic Boys.
„Smutny wiersz” Danuty Wawiłow jest utworem niezwykle melancholijnym, spokojnym i stonowanym. Autorka zanurza się w nim w swoich ciemnych, szarych myślach tak naprawdę sama nie wiedząc jaki jest powód takiego nastroju. Odczucia, które ją wypełniają wkrótce przechodzą na całe otoczenie. Smutna staje się łąka, promień słońca pojawia się tylko na moment, a następnie zaraz gaśnie. Owady jakby smutniej grają swoją bzyczącą muzykę, ptaki także nie wypełniają otoczenia pogodnym śpiewem.
Tak naprawdę nikt nie wiem jaka jest przyczyna smutku autorki i Danuta Wawiłow wątpi, czy ktokolwiek jest w stanie to zrozumieć. Wiersz ma adresata, ale nie jesteśmy w stanie konkretnie stwierdzić kto nim jest.
Utwór ten należy do gatunku liryki refleksyjnej. Podmiotem lirycznym jest jego autorka, kobieta, co możemy jednoznacznie stwierdzić po słowach „jestem smutna”.
Czytając ten wiersz odnosi się wrażenie, że osoba, która go napisała jest niezwykle samotna. Mimo że otacza ją tak piękna natura, ptaki, trawa, zieleń, owady i słońce nie czuje się szczęśliwa i nic nie jest w stanie ugładzić jej nastroju. Kojarzy mi się to z opisem być może depresji, ogromnego ciężaru na duszy i sercu człowieka, spod którego nie można się wydostać.
Utwór ten ma bardzo regularną budowę, można odnieść wrażenie, że z łatwością dałoby się go zaśpiewać. Posiada powtórzenia wyrażenia: „jestem smutna”:
„ jestem smutna jak ptak
jestem smutna jak deszcz”
co może być traktowane jako swoisty refren.
Jest to wiersz niezwykle rytmiczny. Każda ze zwrotek złożona jest z 8 wersów, które naprzemiennie liczą sześć i dwie sylaby.
Akcent położony jest na przedostatnią sylabę w każdym wersie. Rymy są krzyżowe „ptak – deszcz – wznak – jest”.
Moim zdaniem ten utwór bardzo dobrze nadaje się do poczytania wieczorową porą po przeżyciu pełnego emocji dnia. Pozwala się wyciszyć, lekko ostudzić emocje i zastanowić się nad otaczającym nas światem.
Nie polecałabym jednak czytania go w momencie gorszego samopoczucia. Mógłby on bowiem spowodować wpadnięcie w jeszcze gorszy nastrój, gdyż autorce udała się w niesamowity sposób oddać co dzieje się z ludzką duszą w momencie chwili smutku.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!