Spieszmy się – ks. Jan Twardowski – Analiza i interpretacja

Wiersz księdza Jana Twardowskiego pt. „Śpieszmy się ” jest to trzynastozgłoskowiec zbudowany z czterech strof, składających się kolejno: z siedmiu, dziewięciu, dwóch i czterech wersów. Zwrot, będący jednocześnie aforyzmem: „Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą”, pojawia się w pierwszej i ostatniej strofie. Jest to najbardziej znany fragment wiersza, często cytowany i powtarzany w różnych okolicznościach. W dziele pojawiają się środki stylistyczne takie jak: epitety np. suchy ukłon, delfin łagodny i mocny oraz porównania np. „tylko to co nieważne jak krowa się wlecze”. Nie pojawiają się natomiast rymy oraz znaki interpunkcyjne takie jak np. przecinki. Każda strofa rozpoczyna się wielką literą, pozostałe wersy zaczynają się z małych liter.
Podmiotem lirycznym jest osoba rozmyślająca na temat egzystencji ludzkiego życia. Zwraca ona uwagę czytelnika na to, co według niej najważniejsze, czyli na miłość i drugiego człowieka. Już w pierwszej strofie, w wersach: „zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje”
próbuje „wyrwać” czytelnika z monotonii codziennego życia. Wiele osób żyje z dnia na dzień pogrążonych w rozwiązywaniu codziennych problemów, zdobywaniem majątku i pozycji, jednak rzadko zadając sobie pytanie co tak naprawdę jest dla nich najważniejsze. Niejednokrotnie praca zabiera czas, który mogliby spędzić z rodziną i przyjaciółmi, odkładając spotkania z bliskimi na inne okazje, na moment kiedy będzie więcej czasu. Dopiero kiedy kogoś tracimy, zdajemy sobie sprawę z tych niewykorzystanych okazji, z tego że ludzie są dla nas ważniejsi i że raczej będziemy wracać wspomnieniami do radosnych chwil z osobami, które kochamy niż kolejnych nadgodzin w pogoni za pieniędzmi lub do zmarnowanego czasu, którego nie chciało nam się lepiej wykorzystać. Wers „kochamy wciąż za mało i stale za późno” przypomina nam o tym i skłania do refleksji nad naszym życiem i naszymi wyborami, uświadamia jak często podejmujemy egoistyczne wybory i działania.
Uważamy że mamy czas, myślimy sobie: jak nie dzisiaj to jutro, a przecież, życie jest bardzo kruche i wystarczy chwila żeby stracić kogoś nam bardzo bliskiego. Podmiot liryczny przypomina o tym w kolejnej strofie, w wersach:
„Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście”
To właśnie codzienna monotonia odbiera nam wspomnianą powyżej wrażliwość i wyjątkowość każdej chwili, które uświadamiamy sobie w obliczu straty spowodowanej czyimś odejściem. Tak wiele rzeczy zrobilibyśmy inaczej, podjęlibyśmy inne decyzje, gdybyśmy wiedzieli, że kogoś możemy już więcej nie spotkać, dlatego poeta zwraca się do czytelnika: „Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą” oraz „Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna”. Każda minuta naszego życia to dar, który nie powtórzy się już nigdy więcej.
Ksiądz Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie, zmarł w wieku 90 lat, 18 stycznia 2006 roku również w Warszawie. Był polskim księdzem rzymskokatolickim i poetą. W swojej twórczości często pojawia się tematyka Boga, przyrody i ludzi, a także ich problemów i wzajemnych relacji. Jego dzieła nakłaniają do refleksji i zastanowienia. Wiele wierszy pisanych jest w prosty, często dosłowny sposób, bez skomplikowanych i ukrytych znaczeń. Trafiają one jednak w samo sedno sprawy, na którą chce zwrócić uwagę poeta, a ich prostota sprawia, że jeszcze mocniej oddziałują na odbiorcę, który choć często jest świadomy niektórych spraw, to jednak zajęty codziennymi sprawami, nie uświadamia sobie ich.
Wiersz „ Śpieszmy się” dedykowany jest Annie Kamińskiej, poetce i przyjaciółce autora. Ich znajomość rozpoczęła się w latach 50. jednak dopiero później, po śmierci jej męża Jana Śpiewaka, zaprzyjaźnili się. Ksiądz Jan Twardowski rozmawiał z nią na temat Pisma Świętego, wiary i literatury. Na zadedykowany jej utwór pt. „Śpieszmy się” poetka odpowiedziała wierszem pt. „Puste miejsca”, także poruszającego tematykę przemijania i miłości.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!