Spotkanie z matką – Konstanty Ildefons Gałczyński – Analiza i interpretacja

O autorzeKonstanty Ildefons Gałczyński urodził się 23 stycznia 1905 roku w Warszawie. To polski poeta najbardziej znany z humoresek zawartych w „Teatrzyku Zielona Gęś’’. Pierwsze jego utwory pojawiły się w dzienniku „Rzeczpospolita’’ w roku 1923. Współpracował z pismami „Bluszcz’’, „Przekrój’’ „Tygodnik Powszechny’’ oraz z kabaretem „Siedem Kotów’’. Zmarł 6 grudnia 1953 roku w Warszawie. Pochowano go na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi na polu literatury polskiej. Pośród licznych jego wierszy możemy odnaleźć wiersz skierowany do matki pt. „Spotkanie z matką”. Został on napisany w roku 1950.Analiza i interpretacja utworuOdnajdujemy w nim podmiot liryczny wypowiadający się w pierwszej osobie, który opisuje swoje uczucia skierowane do matki, traktując czytelnika jak przyjaciela, któremu powierza się najskrytsze myśli.Rymy w wierszu są nieregularne, a atmosfera podniosła i szczera niczym podczas spowiedzi.”Ona mi pierwsza pokazała księżyci pierwszy śnieg na świerkach,i pierwszy deszcz.Byłem wtedy mały jak muszelka,a czarna suknia matki szumiała jak Morze Czarne”Wspomnienie matki jest tak żywe, takie słodkie i gorzkie zarazem, bo jest ona już nieobecna. Odeszła. Poeta wspomina chwile, kiedy był dzieckiem, a matka – czujna, dobra i mądra – wprowadzała go w świat. Uczyła pierwszych kroków, pokazała to, co piękne i to, co złe. Na co trzeba uważać, czemu przeciwstawiać się, a co rozwijać i nad czym pracować. Pragnęła wychować go na wspaniałego człowieka, czułego, pełnego empatii i wrażliwego. Była obecna, gdy stawiał pierwsze kroki i gdy wypowiadał pierwsze słowa. Rozwijała w nim umiejętność radzenia sobie z problemami i radościami życia. A teraz jej nie ma. Smutek i nieopisana tęsknota ogarniają serce podmiotu lirycznego. Pragnie on odnaleźć matkę, zastanawia się, czy jest może na niebie, jako gwiazda, lub jest wiatrem na jeziorze. Widzi ją w każdej chwili i wszystko mu się z nią kojarzy. Miłość do matki nie umarła wraz z nią.”Może to ty, matko, na niebiejesteś tymi gwiazdami kilkoma?Albo na jeziorze żaglem białym?Albo falą w brzegi pochyłe?Może twoje dłonie posypałymój ma