Spóźniony słowik – Julian Tuwim – Analiza i interpretacja

O autorzeAutorem wiersza „Spóźniony słowik” jest Julian Tuwim. Poeta urodził się w Łodzi w 1894 roku. Jest on współzałożycielem kabaretu literackiego „Pod Picadorem” i grupy poetyckiej „Skamander”. Tłumaczył poezję francuską, rosyjską, łacińską i niemiecką. Zamiłowanie do przedmiotów humanistycznych Tuwim odziedziczył po rodzicach. Pisał wiersze, satyry i teksty teatralne, które pokochały zarówno dzieci, jak i dorośli. Jego najsłynniejsze utwory to między innymi: „Czary i czarty polskie „(1924), „Rzepka „(1938),  „Lokomotywa ” (1938) oraz „Piórem i piórkiem „(1951). Utwór „Spóźniony słowik ” powstał podczas ostatnich lat dwudziestolecia międzywojennego, kiedy autor pisał głównie utwory przeznaczone dla dzieci. Twórczość Juliana Tuwima zadedykowana dzieciom jest napisana dowcipnym językiem i zawiera morał lub pouczenie, dzięki czemu można z niej wynieść ważne wartości i wzorce postępowania.
Analiza wierszaKażda z czterech strof utworu zawiera cztery wersy. Każdy wers składa się z piętnastu sylab, a na końcu wersów można dostrzec rymy parzyste w układzie aabb. Te cechy wykazują, iż wiersz ten ma budowę regularną. Podmiot liryczny nie ujawnia się i jest obiektywnym obserwatorem zachodzących zdarzeń. Ostatnia strofa zawiera puentę i ma formę dialogu między małżonkami.Wiersz „Spóźniony słowik” jest rytmiczny, dlatego może być śpiewany. Muzykę do niego skomponował Witold Lutosławski.Środki stylistyczne zastosowane przez autora to między innymi:a) zdrobnienia („głosik „, „wietrzyka ”, „piórka”);b) epitety („wieczornej rosie”, „gęstym cieniem”, „ konwaliowym sosie”, „srebrny głosik”,  „księżycowym blasku”);c) wykrzyknienia („Przecież ja tu płaczę!”, 'i słowika nie ma!'”, „głos – majątek! ”), mające na celu ukazać emocje, które przeżywa Słowikowa;d) wyliczenie („Wszystko stygnie: zupka z muszek na wieczornej rosie, sześć komarów nadziewanych w konwaliowym sosie, motyl z rożna”).
Interpretacja utworuUtwór „Spóźniony słowik” to zabawna historia, która przydarzyła się pewnego wieczoru małżeństwu Słowików. Akcja wiersza rozgrywa się w gniazdku na akacji. Pani Słowikowa martwi się o męża, który miał pojawić się przed dziewiątą. Jej zmartwienia wzmaga to, iż Pan Słowik zazwyczaj trzyma się pilnie wyznaczonych godzin. Żona przygotowała wyrafinowaną kolację z deserem, którą przyprawiła baśniowymi przyprawami. Zmartwiona Słowikowa snuje czarne scenariusze i obawia się, że skowronek z bandą skowroniątek oskubali piórka lub skradli głosik Pana Słowika. Okazuje się jednak, że Pan Słowik, zachwycony urokiem wieczoru, postanowił wrócić do gniazdka piechotą.
Postacie Państwa Słowików zostały uosobione. Przeżywają oni emocje towarzyszące ludziom w różnych sytuacjach. Pani Słowikowa troszczy się o beztroskiego i lekkomyślnego męża. Ten jednak, nie zważając na nic i nie patrząc na konsekwencje własnego postępowania, postanawia skorzystać z pięknej pogody, co powoduje u jego żony zmartwienia. Wpada ona w panikę i podejrzewa, że Pana Słowika spotkało jakieś nieszczęście. Oskarża skowronka o napaść na męża z powodu zazdrości o jego srebrny głosik, który był najcenniejszą rzeczą, jaką jej mąż posiadał. Obawy żony znikają jednak, gdy zjawia się radosny słowik, poświstując i skacząc. Nie rozumie on zmartwień i niepokoju żony i stara się ją udobruchać „słodkim ćwierkaniem”. Podmiot liryczny nie potwierdza, że to właśnie powrót piechotą był prawdziwą przyczyną spóźnienia Pana Słowika.
Morałem utworu jest to, że należy przestrzegać ustalonych godzin spotkania, a o ewentualnych spóźnieniach powinno się poinformować drugą osobę. Nie powinniśmy się również niepotrzebnie zamartwiać, gdyż nieszczęśliwe wypadki zdarzają się znacznie rzadziej, niż nam się to wydaje.
Poeta przez konflikt małżonków chciał przedstawić naturę relacji damsko-męskich i opisał sytuację, która mogłaby się przytrafić niejednej ludzkiej rodzinie. Pani Słowikowa zostaje przedstawiona jako czuła i troszcząca się o swoją rodzinę kobieta, a pan Słowik jako nieprzejmujący się swoim zachowaniem lekkomyślny mężczyzna. Różnice priorytetów prowadzą do nieporozumień i kłótni, które są częścią każdego związku.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!