Szybko – Danuta Wawiłow – Analiza i interpretacja

Kilka słów o autorce

Danuta Wawiłow urodziła się 14 kwietnia 1942 roku w Koźmodiemiansku (jest to miasto w Rosji). Była znana jako artystka tworząca literaturę dziecięcą, a także jako tłumaczka, poetka, prozaiczka oraz twórczyni radiowych słuchowisk.
Jej debiut datowany jest na 1961 rok. Poezję skierowaną w stronę najmłodszych, Danuta Wawiłow zaczęła tworzyć po urodzeniu własnych dzieci. Jej pierwszym tomikiem z ową twórczością jest ten pod tytułem „Rupaki” wydany w roku 1977. Jej utwory są powszechnie omawiane na lekcjach w szkołach podstawowych. Artystka w trakcie swojej kariery prowadziła także Klub Ludzi Artystycznie Niewyżytych. Pod koniec życia Danutę Wawiłow zaatakował guz mózgu. Autorka zmarła 29 maja 1999 roku w Warszawie. Jej grób mieści się na Cmentarzu Komunalnym Północnym w stolicy.

Analiza i interpretacja utworu

Wiersz pod tytułem „Szybko” autorstwa Danuty Wawiłow opowiada o realiach dnia codziennego młodego ucznia, który przeżywa zasłyszane, rozmaite słowa skierowane w jego kierunku z ust rodziców i czuje przez to, że na nic nie ma czasu.

Dzieło rozpoczyna część o takiej treści:
„Szybko, zbudź się, szybko, wstawaj!
Szybko, szybko, stygnie kawa!
Szybko, zęby myj i ręce!
Szybko, światło zgaś w łazience!
Szybko, tramwaj nam ucieka!
Szybko, tata na nas czeka!
Szybko, książki swoje sprzątaj!
Szybko, kładź się, już dziewiąta!
Szybko, szybko, bez hałasu!
Szybko, szybko, nie ma czasu!

Na nic nigdy nie ma czasu… ”.

Przedstawiony fragment opisuje poranek przed wyjściem do szkoły, a także późniejszy czas po powrocie do domu i wieczór.
Wszystkie z opisanych czynności muszą być wykonywane „szybko”. Dziecko musi wstać, wyszykować się do wyjścia, a później pędzić na uciekający tramwaj. Czytelnikowi w tym momencie nasuwa się pytanie „Skąd ten pośpiech?”. Otóż rodzice ucznia pośpieszają go, aby ten się nie spóźnił na lekcje. Być może zdarza mu się zaspać? Albo ociąga się w wykonywaniu wymienionych czynności na tyle, że sprawia to problem? Po tej części wypełnionej „szybkimi” obowiązkami, które zapełniają dzień malucha, pojawia się wtrącenie dziecka, które wyraża żal co do tego, że „na nic nigdy nie ma czasu”. Rodzice są już pochłonięci szybkim życiem i pracą więc takie tempo narzucają też chłopcu. Być może nie ma on żadnych problemów z poczuciem czasu i jest punktualny. Nie rozumie więc ich działania i podaje w następnej części przykłady tego co chciałby robić, gdyby tylko mógł i miał więcej wolnych chwil.
Cytując:
„A ja chciałbym przez kałuże
iść godzinę albo dłużej,
trzy godziny lizać lody,
gapić się na samochody
i na deszcz, co leci z góry,
i na żaby, i na chmury,
cały dzień się w wannie chlapać
i motyle żółte łapać
albo z błota lepić kule
i nie spieszyć się w ogóle…

Chciałbym wszystko robić wolno,
ale mi nie wolno…”
Z tego fragmentu wynika, że uczeń chciałby po prostu doświadczać różnych bodźców. Na przykład iść poskakać po kałużach i jeść długo lody przyglądając się temu, co dzieje się w ruchu drogowym. Brakuje mu czasu, mimo że nie pracuje jeszcze i jest za mały, żeby dotyczyły go jakiekolwiek ciężkie obowiązki. Pewnie takie myślenie wynika z wcześniej wspomnianego zachowania rodziców. Ci nie poświęcają dziecku wystarczającej ilości uwagi, a nie chcą, aby spędzał przeróżne chwile sam. Stąd każda czynność wykonywana jest szybko. Bowiem prowadzenie domu i utrzymanie rodziny zabiera dużo czasu w ciągu dnia. Maluch tego nie rozumie i chciałby spokojnie przeżywać swoje dzieciństwo pozwalając sobie na różne doświadczenia.

Danuta Wawiłow przedstawiła w swoim utworze smutną refleksję. Współczesne czasy cechuje takie tempo życia. Może być ono zgubne, jak przedstawia treść utworu. Maluch jest smutny z powodu braku czasu, który teoretycznie ma, ale nie wolno mu go wykorzystać w pełni. Dzieło Danuty Wawiłow jest przestrogą dla dorosłych. Zachęca do zrezygnowania z dzikiej pogoni za bogactwem i namawia do spędzania większej ilości czasu z rodziną. Nic nie jest bowiem droższe niż więzi jakie możemy budować między sobą.

Wiersz jest napisany prostym i zrozumiałym językiem. Stanowi świetną bazę do rozmowy między dzieckiem, a rodzicem.
Cechuje go rytmiczność i nasycenie wielu rymów.
Występują w nim następujące środki stylistyczne:
– anafora pojawiająca się w wyrazie „szybko”;

– powtórzenia w słowie „szybko” i „wolno”.

Sprawdź również:

• Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
• Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
• Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
• Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
• Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
• List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
• Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
• Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja

Dodaj komentarz jako pierwszy!