Wspomnienie – Leopold Staff – Analiza i interpretacja

Kilka słów o autorze

Leopold Henryk Staff przyszedł na świat 14.11.1878 roku we Lwowie, a zmarł 31.05.1957 roku w Skarżysku-Kamiennej. Był synem Franciszka i Leopoldyny Staffów. Stał się wybitnym poetą, eseistą i tłumaczem. Zasłynął jako jeden z przedstawicieli współczesnego klasycyzmu, a także franciszkanizmu i parnasizmu. Jest wymieniany w gronie najsłynniejszych poetów okresu Młodej Polski.

W 1950 roku nominowano go do literackiej Nagrody Nobla. Wiele szkół w Polsce nazwano jego imieniem, a utwory autora są powszechnie omawiane na lekcjach języka polskiego. To pokazuje, jak dużym uznaniem cieszy się wciąż Leopold Staff.

Analiza i interpretacja utworu

„Wspomnienie” to wiersz autora opowiadający o odległych, pięknych czasach. Jest to tytułowe wspomnienie miejsca z dzieciństwa.
Już w pierwszym wersie dowiadujemy się, że człowiekowi było dobrze na „słodkiej wsi dalekiej”, a w dalszej części utworu także, że upłynęło wiele lat, od kiedy tam był. Możemy więc stwierdzić, że słowa wiersza owiane są nostalgią. Podmiot liryczny być może będący autorem dzieła, tęskni za czasami dzieciństwa i miejscami, w których bywał. Myśl jest pięknie ubrana w słowa, wyidealizowana i odległa. Wiemy przecież, że dawne czasy nie powrócą.
Po rozmyślaniu nad pierwszymi fragmentami utworu możemy przeanalizować kolejne.
W nich podmiot liryczny określa swoją wioskę owianą „czarem starości”, a także porównuje ją do książki nieczytanej od zamierzchłych czasów. Ma to na celu ukazać czytelnikowi jak dawno nikt już się tam nie udaje. Miejsce nie szczyci się już dawną świetnością, jest stare i opuszczone.
Następnie, w dalszej części wiersza człowiek odnosi się do szczegółów wsi, które szczególnie zapamiętał.
Na początku wspomina kamienne ławy i stół pod drzewem lipy. Zaznacza, że zapewne obrastają je mchy, takie jak te gromadzące się w jego pamięci. Mimo że miejsce nie jest dokładnie opisane, możemy odczuć jego sielski klimat. Być może był to zakątek, w którym odpoczywali ludzie zmęczeni pracą, wyjątkowy dla podmiotu, w którym spędzał czas z rodziną. Teraz już tak jak i jego wspomnienia, kamienne meble porastają rośliny. To oznacza,