Motyw pokory – Motyw literacki
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Nim przejdziemy do tekstów, w których odnajdziemy ten motyw, musimy zgłębić samo znaczenie i wydźwięk pokory. Człowiekiem pokornym nazywamy osobę niewynoszącą się ponad nikogo, posłuszną, niechwalącą się swoimi osiągnięciami, bardzo często związaną z wiarą w Boga, cichutko znoszącą trud życia. Bohater pokorny niezwykle często przyjmuje na swoje barki obowiązki i ciężary, które cierpliwie znosi. Postawa taka zazwyczaj spotyka się z pozytywnym odbiorem ze strony społeczeństwa.
Pierwszy przykład literatury posługującej się tym motywem, będzie związany ściśle ze średniowieczem. Przykładem tym jest „Legenda o świętym Aleksym”. Bohater tego utworu jest wzorem idealnego ascety, który postanawia porzucić swoje dotychczasowe, dostojne życie i zamieszkuje pod schodami budynku, gdzie wytrzymuje głód, obelgi i pomyje wylewane na niego. Będąc żebrakiem zachowuje jednak swoją godność, gdyż wszystkie niedogodności takiego życia przyjmuje dobrowolnie i cierpliwie, nie buntuje się przeciwko nim.
Istnieje również nurt filozoficzny w całości poświęcony zagadnieniu pokory. Jest to franciszkanizm, stworzony przez świętego Franciszka z Asyżu. Książka, w której możemy o nim przeczytać to „Kwiatki świętego Franciszka”. Franciszkanim opowiada o ideałach, którymi człowiek powinien kierować się w życiu. Przywołuje takie kwestie jak miłość, przebaczenie, pojednanie i korelacja człowieka z naturą, czerpanie radości z ubogiego życia i pomaganie potrzebującym. Filozofia ta zyskiwała sporą liczbę przedstawicieli w średniowiecznej Europie, gdzie pośród licznych wojen, głodu i chorób, to właśnie postawa pokory, prezentowana przez świętego Franciszka, pomagała ludziom poradzić sobie z problemami dnia codziennego. Odbicie tej postawy w późniejszej literaturze odnajdujemy chociażby w poezji Jana Twardowskiego i w jego wierszu „Święty Franciszku”.
Mimo iż romantyzm kojarzy nam się głównie z młodymi, silnymi buntownikami, nie zabrakło tam miejsca również dla ludzi spokojnego ducha. Co ciekawe, tak jak poprzednio, byli to ludzie silnie związani z religią. Za obraz niech posłuży nam III część „Dziadów” Adama Mickiewicza i postać Księdza Piotra. To właśnie on wypędza z Konrada złego ducha z pomocą egzorcyzmów. Modli się bardzo gorliwie o wolną P
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
- Motyw Iliady i Odysei – Motyw literacki
- Motyw kariery – Motyw literacki
- Motyw literatury – Motyw literacki
- Motyw literatury i jej wpływu – Motyw literacki
- Motyw kota – Motyw literacki
- Motyw kobiety – Motyw literacki
- Motyw ucznia i mistrza – Motyw literacki
- Motyw kata – Motyw literacki
- Motyw ojca – Motyw literacki
- Motyw umierania i śmierci w średniowiecznej literaturze – Motyw literacki
Dodaj komentarz jako pierwszy!