Nie z przysłówkami

Drodzy użytkownicy. Chciałabym przedstawić Wam dzisiaj poprawną formę zapisu partykuły ,,nie” z przysłówkami. Postaram się w tej pracy pomóc Wam zrozumieć ten temat. Jak wiadomo język polski, to jeden z trudniejszych języków na świecie, ponieważ mamy bardzo dużo różnych reguł ortograficznych. Wielu osobom sprawiają one trudność i robią dużo błędów. Przybliżę Wam najpierw, jaką częścią mowy jest przysłówek.
Przysłówek jest samodzielną częścią mowy, ale jest nieodmienny. Co to oznacza? Przysłówek jest samodzielny, czyli w zdaniu jest osobnym wyrazem, a czemu jest nieodmienny? Części mowy, które są nieodmienne, jak sama nazwa wskazuje nie odmieniają się przez:
liczby: (pojedynczą i mnogą),

-rodzaje: (męski, żeński, nijaki, męskoosobowy i niemęskoosobowy), -osoby: (pierwsza osoba liczby pojedynczej: ja, druga osoba liczby pojedynczej: ty, trzecia osoba liczby pojedynczej: on, ona, ono, pierwsza osoba liczby mnogiej: my, druga osoba liczby mnogiej: wy, trzecia osoba liczby mnogiej: oni),

przypadki: (Mianownik: kto? Co? (jest), Dopełniacz: kogo? Czego? (nie ma), Celownik: komu? Czemu? (się przyglądam), Biernik: kogo? Co? (widzę), Narzędnik: z kim? Z czym? (idę), Miejscownik: o kim? O czym? (mówię), Wołacz: o! (witaj),

czasy: (teraźniejszy, przeszły, przyszły),

-tryby: (orzekający, rozkazujący, przypuszczający),
Strony: (czynna, bierna, zwrotna).
Przysłówki określają nam w zdaniu okoliczności takie jak: miejsce, czas i sposób wykonania jakiejś czynności. Odpowiadają na pytania: jak?, gdzie? Oraz kiedy? W tym miejscu chciałabym podać Wam po kilka przysłówków:
1.Przysłówki, które odpowiadają na pytanie: jak?
Szybko, doskonale, dokładnie, ładnie, wyśmienicie.
2.Przysłówki, które odpowiadają na pytanie: gdzie?
Blisko, daleko, niedaleko, wszędzie, nigdzie.
3.Przysłówki, które odpowiadają na pytanie: kiedy?
Dzisiaj, pojutrze, wieczorem, popojutrze, rankiem.
Wiele przysłówków swoje pochodzenie zawdzięcza przymiotnikom, ponieważ od nich pochodzi na przykład:
(jaki?) doskonały – (jak?) doskonale
(jaka?) wspaniała – (jak?) wspaniale
(jakie?) niegrzeczne – (jak?) niegrzecznie.
Istnieją jednak takie przysłówki, które nie pochodzą od przymiotnika. Są to między innymi: rano, teraz, wkrótce, bardzo, obok, dziś, czasem, całkiem, niebawem, nieraz, niezbyt, dosyć, tylko, wczoraj, jutro, zawsze, wszędzie i popojutrze.
Przysłówki, które swoje pochodzenie zawdzięczają przymiotnikom stopniują się, natomiast te, które od przymiotników nie pochodzą nie stopniują się. W języku polskim wyróżniamy trzy rodzaje stopniowania: regularne, nieregularne i opisowe. Postaram się teraz na przykładach wyjaśnić Wam jak się stopniuje.
Stopniowanie regularne inaczej jest nazywane stopniowaniem prostym. Ale co to znaczy stopniować? Nic innego, jak pokazywanie wzmocnienia i intensywności jakiejś cechy. W tym celu w stopniu wyższym dodajemy końcówkę ,,-ej”, a do stopnia najwyższego dodajemy przedrostek ,,naj” i końcówkę ,,-ej”. Przedstawię Wam trzy przysłówki pochodzące od przymiotnika, które stopniują się regularnie, aby łatwiej było Wam to pojąć:
przysłówek: pięknie

Stopień równy: pięknie
Stopień wyższy: piękniej
Stopień najwyższy: najpiękniej.
przysłówek: doskonale:

Stopień równy: przyjemnie
Stopień wyższy: przyjemniej
Stopień najwyższy: najprzyjemniej
przysłówek: wolno

Stopień równy: wolno
Stopień wyższy: wolniej
Stopień najwyższy: najwolniej.
Stopniowanie regularne, czyli proste jest najłatwiejszym rodzaje stopniowania. Przejdźmy zatem do dwóch trudniejszych. Stopniowanie nieregularne polega na zmianie wyrazu, aby nadać intensywność. Podam Wam teraz trzy przykłady takiego stopniowania:

przysłówek: wiele

Stopień równy: wiele
Stopień wyższy: więcej
Stopień najwyższy: najwięcej.

przysłówek: dobrze

Stopień równy: dobrze
Stopień wyższy: lepiej
Stopień najwyższy: najlepiej.
przysłówek: źle

Stopień równy: źle
Stopień wyższy: gorzej
Stopień najwyższy: najgorzej.
Stopniowanie opisowe polega na dodaniu w stopniu wyższym przed przysłówkiem słowa: bardziej lub mniej, a w stopniu najwyższym słów: najbardziej lub najmniej. Zobrazujmy to na przykładach:
przysłówek: starannie (intensywność wzrostowa):

Stopień równy: starannie
Stopień wyższy: bardziej starannie
Stopień najwyższy: najbardziej starannie.
przysłówek: starannie (intensywność malejąca):

Stopień równy: starannie
Stopień wyższy: mniej starannie
Stopień najwyższy: najmniej starannie.
przysłówek zgrabnie (intensywność wzrostowa):

Stopień równy: zgrabnie
Stopień wyższy: bardziej zgrabnie
Stopień najwyższy: najbardziej zgrabnie
przysłówek zgrabnie (intensywność malejąca):

Stopień równy: zgrabnie
Stopień wyższy: mniej zgrabnie
Stopień najwyższy: najmniej zgrabnie.
przysłówek słodko (intensywność wzrostowa):

Stopień równy: słodko
Stopień wyższy: bardziej słodko
Stopień najwyższy: najbardziej słodko
przysłówek słodko (intensywność malejąca):

Stopień równy: słodko
Stopień wyższy: mniej słodko
Stopień najwyższy: najmniej słodko.
Przysłówki, które nie pochodzą od przymiotnika nie podlegają stopniowaniu, ponieważ nie jesteśmy w stanie podać ich intensywności. Rodzaje takich przysłówków podałam Wam wyżej w mojej pracy.
Zanim przejdę do głównego tematu mojej pracy chciałabym Wam jeszcze napisać, jaką funkcję w zdaniu pełnią przysłówki. Pewnie pamiętacie, że w zdaniu mamy pięć funkcji. Są to: podmiot, orzeczenie, przydawka, dopełnienie i okolicznik. Przysłówki w zdaniach mogą pełnić funkcję okoliczników: miejsca, czasu i sposobu. Podam Wam teraz przykłady takich okoliczników w wymyślonych zdaniach.
Okolicznik miejsca:

Dom mojej cioci Dominiki znajduje się blisko nas.
Okolicznik czasu:

Moi bracia pojadą jutro na noc do babci i dziadziusia.
Okolicznik sposobu:

Ten koń biegł szybko w wyścigu.
Przysłówki ze względu na pochodzenie dzieli się na dwa rodzaje:
pierwotne na przykład: bardzo, jutro, dzisiaj,

pochodne na przykład: ładnie, grzecznie, ogromnie.

Ze względu na funkcje, jakie spełniają również dzieli się je na dwa rodzaje:

jakościowe, które oznaczają wewnętrzne właściwości czynności na przykład: mówić cicho, wyglądać pięknie.

okolicznościowe, czyli takie, które określają nam czas, miejsce lub okoliczności jakiejś czynności na przykład: popojutrze, blisko, pospiesznie.

Natomiast ze względu na znaczenie przysłówki dzielimy na:
przysłówki sposobu, czyli określające w jaki sposób wykonujemy daną czynność na przykład: powoli, pospiesznie, szybko;

przysłówki miejsca, czyli takie, które określają nam miejsce wykonywanej czynności na przykład: niedaleko, gdzieniegdzie, blisko;

przysłówki czasu, czyli określające czas wykonywania naszej czynności na przykład: pojutrze, rankiem, wieczorem.

Wytłumaczyłam już Wam jaką częścią mowy jest przysłówek. Myślę, że wszystko zrozumieliście i nie jest to dla Was trudne. Przejdźmy zatem do zasad ortograficznych.
Jak już Wam wyżej wspomniałam na początku mojej pracy język polski jest trudnym językiem, ponieważ zawiera dużo zasad i reguł, które musimy pojąć, aby sprawnie się nim posługiwać w mowie i pisowni. To właśnie dlatego obcokrajowcy przyjeżdżając do naszego kraju mają trudność w porozumiewaniu się. Postaram się Wam teraz przypomnieć zasady ortograficzne. Mamy dwa rodzaje pisowni partykuły ,,nie”, ponieważ możemy ją pisać z różnymi częściami mowy: łącznie lub rozdzielnie.
Zapis łączny partykuły ,,nie” stosujemy, gdy łączy się ona z następującymi częściami mowy: